Volg je hart, niet het geld

Read Time:3 Minute, 38 Second

Ik heb een haat-liefdeverhouding met LinkedIn. Enerzijds is het een bron van inspiratie over goede artikelen en wetenschappelijke onderzoeken. Anderzijds verafschuw ik het, want iedereen zet om de haverklap de ene naar de andere overdreven epistels online. Over hoe geweldig die stage wel niet was, hoe zwaar maar geweldig die ene opleiding is en wat voor een kwaliteiten diegene allemaal heeft geleerd bij dat ene bedrijf. Met een overvloed aan Engelse woorden die nergens aan toe voegen, mind you, staat LinkedIn er vol mee.

Dat is op zichzelf al vreselijk, vind ik, maar wat ik nog het allerergste vind is wat men na de studie doet. Namelijk vallen voor talent acquisition consultants (de duiding van dit beroep kan blijkbaar niet zonder een veel te overdreven Engelse term) uit het bedrijfsleven. Terwijl er naar mijns inziens zo veel meer in zit. Deze HR medewerkers lokken namelijk studenten naar start-ups en de ‘grote namen’ met hun hoge glazen kantoren op de Zuidas (waar altijd het licht brandt), snelle nietszeggende praatjes, elektrische (maar echt niet zo duurzame) leasebakken, vrijmibo’s en exorbitant hoge salarissen (naar verhouding van hun werkzaamheden) als lokaas. Maar heeft de nieuwe lichting afgestudeerden wel door aan wat voor bullshitbaan ze beginnen?

Doekoes?

Als ze dan eenmaal overgehaald zijn voor een McKinsey, WTC, of APG, wat blijft er dan over van hun academische talenten? En is dat het allemaal waard als dat betekent dat je alles waar je zo hard voor gestudeerd hebt zomaar achter je laat voor grof geld? Want denk maar niet dat die interdisciplinaire cursussen, je Bachelorscriptie of honours programma binnen de Master enigszins bijdraagt aan je nieuwe baan als Impact Investment Analyst bij een bedrijf dat capital in de naam heeft zitten.

Begrijp mij niet verkeerd; er valt zeker intrinsieke voldoening te halen binnen deze bovengenoemde bedrijven en banen. Maar ik kan mij gewoon niet voorstellen dat men hier echt van droomt, energie uit haalt en er een grotere betekenis in ziet dan voor die doekoes gaan.

Morele ambities?

Wat ik hierin voornamelijk pijnlijk vind aan deze tendens, is dat we vele grove problemen in de wereld hebben die met klem vragen om oplossingen van slimme en ambitieuze studenten of net afgestudeerden, terwijl deze lichting slimmeriken kiezen voor het grote geld bij bullshit banen. Een SCRUM master (wat dat dan nou echt bijdraagt naast nog een manager of tussenpersoon en dat je daar serieus van kan rondkomen) gaat namelijk echt niet bijdragen aan het dichten van de kloof tussen arm en rijk. Ik ben bang dus dat deze verspilling van talenten het oplossen van klimaatverandering, de migratiecrisis en polarisatie enkel tegenwerken.

Inmenging

in dit debat wakker je morele ambities om de wereld een betere plek te maken denk ik alleen aan door de macht en invloed van het bedrijfsleven in te perken. Daarvoor moeten we de grote advocatenkantoren, consultancybureaus en financiële investeerders die invloed uitoefenen op de universiteit weren tijdens bijvoorbeeld een carrière nacht of wanneer zij een goed woordje doen voor hun firma tijdens een college.

Een andere manier is om de banden met bijvoorbeeld Shell, ABN Amro of Pels Rijcken & Drooglever Fortuijn te verbreken. Het blijkt namelijk dat zij aardig wat invloed hebben op bijvoorbeeld het benoemen van docenten in bijvoorbeeld de faculteit Rechtsgeleerdheid. Maar let op, ik zou deze inmenging alleen weren, tenzij hij aanwezigheid in het belang van de studenten en wetenschap is.

Pleidooi

Dit column is geen pleidooi om de banden met instanties buiten de universiteit te verbreken. En ook geen pleidooi om niet het bedrijfsleven in te gaan. Er zijn namelijk zeker ook banen die van groot belang zijn binnen deze sectoren, naast de vele bullshitbanen en monkey suits. Wie weet dat ik ooit voor PWC werk vanwege de overtuiging dat ik het daar wél anders doe of iets betekenisvol kan doen.

Daarom dat dit vooral een pleidooi is om na te gaan wat jij als intellectueel nou echt belangrijk vindt en waar dus jouw morele kompas naar uit gaat. Ik snap namelijk ook echt wel dat je wat wil verdienen na jaren van lenen en hard werken in de bediening naast je veeleisende studie.

Mijn advies is dan ook: volg je hart en niet het geld, want als je je hart volgt, dan klopt het.

Anoniem gepubliceerd