Het lijkt tegenwoordig alsof boomers lijnrecht tegenover generatie Y en Z staan. Toen een jonge Nieuw-Zeelandse politicus in de parlementszaal werd onderbroken door een oudere politicus, gebruikte de jongvolwassene de term ‘OK boomer’, verwijzend naar de achterhaalde standpunten van de oudere generaties in tegenstelling tot generatie Z.
Ik durf te wedden dat de verschillen onderling lang niet zo groot zijn als gedacht. Ongeacht tot welke generatie jij behoort, willen we allemaal in een welvarend leven zonder crisis en klimaatproblematiek. De generalisatie van generaties maakt het verbinden van groepen mensen in de samenleving onmogelijk, terwijl die verbinding juist zo belangrijk is. Bij deze wil ik een lans breken voor hen die zoeken naar maatschappelijke verbinding, ongeacht generatie of leeftijd.
Het generatieconflict
De generalisatie van de generaties ziet er tegenwoordig als volgt uit: Boomers worden vaak gezien als conservatief en collectief-gericht, terwijl millennials progressief en individualistisch zijn. De oudere generaties zien de jongere generaties als aanstellers, te kritisch, narcistisch en uiterst verwend. Tevens hebben boomers jaar in jaar uit gezegd hoe fijn het is om jong te zijn, dat studeren ‘de tijd van je leven is en dat je er nu extra van moet genieten’. Dit is niet iets wat de ‘pechgeneratie’ kan beamen nu zij niet meer in staat zijn tot een ‘leven lang leren’, geen zekerheid hebben tot een huis of fatsoenlijke woning, kampen met mentale problemen en geen vaste baan kunnen krijgen. Generatie Y en Z is van mening dat de senioren hen juist hebben opgezadeld met de lasten van de protestgeneratie. Volgens hen hebben de ouderen enkel de lusten ervaren van de verzorgingsmaatschappij, van onbegrensd kunnen reizen en spenderen. Jongeren van nu zitten met hoge zorgkosten, klimaatverandering en zijn onzeker of ze wel net zo welvarend kunnen zijn als de boomers.
In de politiek zijn voornamelijk leden van de oudere generaties te vinden. Die dan ook nog eens vooral witte mannen van middelbare leeftijd zijn, die over het algemeen Peter heten en voornamelijk de dienst uitmaken in het bedrijfsleven. Ze lijken mijlenver te staan van ten minste een deel van de groep die ze zouden moeten representeren; een zeer diverse groep jongvolwassen die de toekomst vormen.
Vereniging
Ondanks de bovengenoemde conflicten zijn er ook veel overeenkomsten. Iedere generatie met jongeren zich vaak afzet tegen hun ouders (wat naar mijn mening tot op zekere hoogte erg gezond en nuttig is). De babyboomers hebben zich grootschalig verzet tegen hun ouders met diens ouderwetse gedachtegoederen en de huidige digital natives doen dit eveneens met achterhaalde overtuigingen. Beiden groepen hebben massaal geprotesteerd tegen beleid en gedachtegoederen, getuige de vele protesten omtrent machtsverhoudingen, feminisme, tegen excessieve uitstoot en voor het milieu.
Net als de boomers proberen de jongeren stemgewicht te krijgen in de maatschappij en de politiek. Beiden vinden vrijheid een groot goed, zowel vrijheid van meningsuiting als de vrijheid om te doen wat je wil. De huidige tieners cancelen mensen als Johan Derksen of Khadija Arib en proberen anderen bewust te maken van misstanden middels de term woke. Waar de provo’s destijds begonnen als een geweldloze protestbeweging is Extinction Rebellion tegenwoordig een geweldloze organisatie. Desalniettemin lijkt het erop dat iedere generatie vrediger en pacifistischer is dan degene daarvoor, iets wat beide generaties dus gemeen hebben.
Verzoening
Door te kijken naar de mens, dan naar diens generatie, is het mogelijk om meer naar de behoefte van de bevolking te handelen. Millennials moeten Boomers daarom vooral niet de mond snoeren of direct cancelen. Door gehoor te geven aan andermans ideeën en problemen kom je als samenleving verder. Als jongeren begrepen worden door ouderen en vice versa, kunnen grote stappen gemaakt worden, zowel maatschappelijk als politiek. Millennials kunnen hoogstwaarschijnlijk beter omgaan met tegenslagen omdat ze op jongere leeftijd meer te verduren hebben, iets waar boomers flink van kunnen leren. Ook kunnen oudere generaties leren van de manier waarop de jongere generaties opkomen voor wat zij belangrijk vinden. Zij zoeken het mondialer en breder op, zijn mondiger en maken gebruik van digitale media en middelen om zaken aan de kaak te stellen. Getuige dit artikel.
Eén ding wil ik wel vooropstellen; hoe beter de representatie van de samenleving in de politiek, hoe meer mensen daar nu en in de toekomst baat bij hebben. Waar macht is, vind je zelden de jongeren van de toekomst. Wat wij als samenleving belangrijk vinden, verbindt ons immers allemaal, en met verbinding lijkt mij helemaal niks mis.
Door: Yashwanti

Average Rating