Trein

Door Hendrik Vlug

Trein

langzaam verschijnt de trein in het zicht.

steeds sneller en sneller,

zijn metalen gezicht,

twee stoïcijnse lampen van voren,

die door de tunnels en duisternis boren.

Op het perron sta ik, en voel daar de macht,

ik voel mijn hart kloppen. Ik sta, ik wacht

Een stap naar voren en dan neemt hij me mee,

een wereld van leegte,

ik schuifel gedwee,

en voel dan de wind van de trein op mijn huid.

uit is het dromen, de trein raast voorbij

ik huiver, en voeg mij dan aan bij de rij,

Mistig en vaal, naar Utrecht centraal

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

1 100 %