Read Time:4 Minute, 12 Second

Als commissie zijn wij niet alleen aan het vergaderen, mooie artikelen aan het schrijven en leuke activiteiten aan het organiseren. Om ook eens op een luchtige manier bij elkaar te zijn, organiseren we daarom ook wat leuke activiteiten zoals samen eten en zoals afgelopen week naar het Nijntje Museum in Utrecht. Wat begon als een leuk idee, mondde al snel uit in een nogal turbulente trip door het Museum.

Het idee om naar het Nijntje museum te gaan, kwam doordat we dachten dat het leuk en nostalgisch zou zijn om deze plek te bezoeken als studenten. Echter waren we vergeten dat de stad bezaaid is met gillende en snotterende peuters, foto-beluste yuppenouders en opa’s en oma’s die niet snappen hoe de bus werkt, want het was namelijk voorjaarsvakantie.

Ernstige blikken

We kwamen binnen in het Nijntje Museum met grote verwachtingen, zoals bijzondere inzichten krijgen over Dick Bruna, de bedenker, schrijver en tekenaar van Nijntje, mooie nostalgische prenten bekijken en genieten van waar wij ooit allemaal mee zijn opgegroeid. Echter kwamen aan die verwachtingen al snel een einde toen we onze tickets laten scannen. “Het museum is vooral gericht op twee- tot achtjarigen, dus ik weet niet hoe lang jullie bezoek zal zijn en wat jullie komen doen, maar dan weten jullie dat”, vertelde de receptioniste ons met een nogal ernstige blik. 

Wij keken na het aanhoren hiervan elkaar met een net zo’n ernstige blik aan en vervolgden ons door het toch ietwat onoverzichtelijke museum. De receptioniste bleek het niet mis te hebben. Toen we de trap omhoog kwamen en nog snel even genoten van de mooie en speelse versieringen op de muren, hoorden we het geluid van een kinderdagverblijf naderen. De eerste ruimte bleek vol te zitten met baby’s, peuters en kleuters die onder begeleiding van mama, papa, oom en tante en opa of oma over de grond krioelden. Die op bankjes naast een grote Nijntje gingen zitten voor een foto. En door appels aan een boom te plakken leerden tellen. Een schattige, maar tegelijkertijd ook nogal een ongemakkelijke en beetje vervreemde eerste kennismaking met het museum, want voor kinderen in het museum was het een walhalla, maar wij werden door de begeleiders van de kinderen wel heel vreemd aangekeken.  

Foto: Afbeelding van één van de museumzalen van het Nijntje Museum. Waarschijnlijk is de ‘e’ eraf gepeuterd door een peuter. Bron: Jinte.

Naakte Nijntje

Gelukkig was er her en der over de zalen verspreid informatie te vinden over Nijntje, waarover wij ons maar gingen buigen. Zo leek het alsof we daar echt nog wat te zoeken hadden. De informatiezuilen gingen over de thema’s in de boeken en de werkwijze en achtergrond van Dick Bruna. 

Het is bijzonder om te zien hoe hij met eigenlijk een simpel concept en met relatief eenvoudige tekeningen zo veel mensen weet te raken. Niet alleen kinderen, maar óók volwassen. Hoe ongeschikt het museum dus ook voor ons was, we stonden versteld van de impact van Bruna op bijvoorbeeld het ontdekken, leren en samen spelen tijdens de jonge kinderjaren.  

Foto: Naakte Nijntje. Bron: Het Nijntje Museum.

Wat wel een beetje discutabel voor ons was, was deze prent (Halfnaakte Nijntje). Het is voor ons echt niet duidelijk wat hiermee bedoeld werd. Kan iemand ons hier meer over zeggen s.v.p.? Om hier van bij te komen vonden we twee ‘prikkelvrije’ cabines, om alle rumoer, drukte en verwarring te vermijden, voor kinderen én voornamelijk ook wel begeleiders. En ons dus na het zien van bovenstaande Nijntje. Fijn dat er tegenwoordig meer aandacht is hiervoor, iets waar wij als kind sowieso behoefte aan hadden.

Voor volwassen en dus onszelf, hadden we wel gehoopt iets meer te kunnen leren over de achtergrond van Nijntje en Dick Bruna. Dat was voor ons echt wel minimaal en had naar ons inziens veel uitgebreider gemogen. Hierdoor zouden niet alleen studenten zich meer vermaken in het kindermuseum, maar ook de begeleiders die de kinderen vergezellen.

Foto: Nijntje kinderboeken. Bron: Jinte.

Als een kind zo blij

Wat gelukkig wel uitgebreid was, waren de mogelijkheden om te ontdekken. Voor kinderen én volwassenen in het museum. En dat hebben we ook zeker niet aan ons voorbij laten gaan. Zo hebben we ons verkleed, hebben we in het keukentje van Nijntje een stoffen broodje gemaakt met daarop klittenband-kaas en hebben we in een poppenkast gespeeld. Zoals je ziet waren we als een kind zo blij. Al helemaal nadat we een Nijntje knuffel uit de museumwinkel wisten te bemachtigen. Als afsluiter zijn we op de foto geweest met een Nijntje die nóg groter was dan wijzelf. 

Volgend uitje zullen we zeker iets verkennen wat meer geschikt is voor onze doelgroep. Ondertussen rusten we uit van dit kinderfestijn, genieten we nog even na van de Nijntje knuffel, hoeven we voorlopig even geen yuppenouders te zien en breken we onze hersenen over Naakte Nijntje.

Foto: Eén van de hoogtepunten van het uitje. Bron: Jinte.

Foto: Nostalgie alom. Bron: Jinte.

Foto: KLAssepost 2023-2024 bij het Nijntje Museum te Utrecht. Bron: Jinte.

About Post Author

Yashwanti Puar

Thema’s zoals de maatschappij, globalisatie, mensenrechten en onrecht, (neuro)psychologie, ongelijkheid, ethiek en filosofie, duurzaamheid, geschiedenis, politiek en activisme staan veelal centraal in mijn artikelen en columns. Daarnaast lees ik graag kranten en boeken, ga ik graag naar het theater, kijk ik veel films en detectives ben ik altijd in voor een goed gesprek en een inhoudelijke discussie.
Happy
Happy
100 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Geef een reactie

Previous post Bestuursblog #70
Next post Volg je hart, niet het geld
Gastschrijver worden?

KLASsepost is altijd op zoek naar gastschrijvers die hun persoonlijke, maatschappelijke, ideologische of grappige verhalen met het LAS-publiek willen delen. Dus heb jij nog een tekst, gedicht, fotoserie of shortfilm liggen die je eindelijk durft te delen? Of begint de inspiratie te borrelen om nieuwe dingen te gaan creeëren? Meld je dan nu aan als gastschrijver!