Bestuursblog #70

Read Time:5 Minute, 40 Second

Throwback Thursday: Pennie in Ierland

Alhoewel 2023 alweer een eeuwigheid geleden lijkt, zijn we toch pas net maar twee maandjes onderweg in 2024. Vroeger dacht ik altijd dat volwassenen uit hun nek lulden wanneer ze zeiden hoe snel de tijd wel niet gegaan is. Nu begin ik het, met mijn langzame transitie naar de grote mensen wereld, toch zelf ook te merken dat de dagen wel aardig snel voorbijvliegen. Zo voelde de periode 2010-2019 aan als een eeuwigheid. Nu zijn we alweer een op een derde van het volgende decennium en voelt het alsof het begin van de coronacrisis gisteren was. Zo ook, het bestuursjaar vliegt in rap tempo voorbij en over drie maandjes dragen we het stokje alweer over aan bestuur 20. Om even stil te staan bij alles wat er gebeurd is volgt hieronder een verhaal over de decemberperiode en de kerstvakantie.

De decemberperiode is een beruchte periode binnen een bestuursjaar, vergelijkbaar met “de muur” als je een marathon rent. Het probleem zit het er hem in dat je al redelijk lang bezig bent zonder pauze en de decembermaand bomvol zit met activiteiten. Zo was ik zelf bezig met het in elkaar flansen van de jaarbegroting en de organisatie van de Goede Doelen Week. Verassend genoeg viel het me nog wel mee, maar toch was ik wel blij met het vooruitzicht op een weekje niks uitvoeren in Ierland. Maar hoe doe je dat nou precies, een weekje niets doen?

Op de 24^ste vertrok ik met het vliegtuig richting het beloofde land. Voordat mijn vader en ik het vliegtuig instappen is het altijd eerst zaak om zoveel mogelijk wijn mee het vliegtuig in te krijgen (om bagagekosten te voorkomen). Ook is wijn significant duurder in Ierland, wat mijn penningmeesterhartje natuurlijk doet schrikken. Begroting niet goedgekeurd! Het werkt uitermate simpel. Wat je hiervoor nodig hebt is een flinke hoeveelheid wijn (12-24 flessen/2-4 dozen) en wat Duty Free tassen. Deze kan je meenemen van voorgaande aankopen op vliegvelden (tering duurzaam) of gewoon in het winkelwalhalla op Schiphol kopen. Vroeger gingen deze flessen moeiteloos door de douane heen. Echter heeft Schiphol in de afgelopen jaren wel een aantal barrières proberen op te werpen. Bij het manoeuvreren om, over en onder deze listige versperringen zijn in de afgelopen jaren wel eens wat wijnflessen bij de douane gesneuveld met als dieptepunt vorig jaar, waarbij we een hele doos (6 flessen) in rook zagen opgaan. Tegenwoordig is het belangrijk om aankoopbewijzen (bonnetjes) van je flessen mee te nemen, anders worden je declaraties niet goedgekeurd. Daarnaast heeft Schiphol sinds twee jaar een soort machines die flessen checken. Wat deze machines precies doen of hoe ze werken moet je mij niet vragen, en de medewerkers van Schiphol overigens ook niet, want die grappenmakers hebben ook geen idee. Bij de smokkelactie van vorig jaar zijn we door deze machines compleet verrast, wat een hele doos zag verdwijnen in de gulzige handen van de schipholmedewerkers. Dit jaar kwamen we goed voorbereid aan, met onder andere aankoopbewijzen. Mijn twaalf flessen werden niet gecheckt, vaderlief kwam echter wel vast te zitten in een uitputtingsduel met de medewerkers. De machine keurde namelijk, schijnbaar met volledige willekeur, dezelfde flessen soms goed en soms fout. Op dat moment kwam een of andere gozer die wel wist hoe die machines werkten langs en legde de flessen op de juiste manier erin, waarna ze allemaal mee mochten. Eerste deel van de missie geslaagd. Het tweede deel is vrij simpel. Je hebt veel te veel bagage mee. Hoe fijn zou het zijn als je onbeperkt spullen mee het vliegtuig in zou kunnen nemen? Goed nieuws, dat kan. Stop al je extra spullen gewoon in Duty Free tassen en je wandelt zo het vliegtuig in. Zorg gewoon dat je een trui ofzo bovenop legt. Daarnaast boeit het die stewards en stewardessen niet zo ontzettend veel. Wil je dus een keer wijn meenemen naar een land waar het veel duurder is met het vliegtuig, dan heb je hier je handleiding.

Eenmaal geland worden we opgehaald door mijn oom en tante en gaan we uit eten op kerstavond. Vervolgens rijden we door naar Garristown (het dorp waar ze wonen) en duiken de lokale kroeg in (Gormleys Pub) om een flink aantal Guinness’ naar binnen te werken. Na ongeveer een uur stapt een flink bezopen gozer op me af om een praatje te maken. Hij begint met de schappelijk openingsvraag waar ik vandaan kom. Gevolgd door het antwoord “Amsterdam” begint hij een verhaal van een halfuur over zijn ervaring met een hoer in Amsterdam. Zo kwam hij na een halfuur tot de conclusie dat de dames die in de vensters stonden wel de “beste” moesten zijn en dat hij daarom daarvoor is gegaan. Goede tip voor de volgende keer dat je op de wallen komt.

De volgende ochtend is het tijd voor de cadeaus. Niet voor mij helaas, maar wel voor mijn achter neefjes en nichtjes (die een paar honderd meter verderop wonen) die als bezetenen hun presentjes openscheuren. Ze krijgen allemaal een hoop troep, wat precies kan ik me niet bijzonder goed herinneren. Eentje bleef me echter wel bij, namelijk de Batmanhand van mijn achterneefje, die hij de rest van de vakantie zou gebruiken om de hele dag door verwoestend richting mij uit te halen. Ik wist ze gelukkig te ontwijken. De rest van de dag wordt vooral besteed aan het voorbereiden van het avondeten. Mijn vader en tante lijken de voorgaande avond niet helemaal te hebben overleefd en zo wordt ik aangewezen als nummer een hulpje van mijn oom. Christmas dinner is een groot succes en wordt logischerwijze gevolgd door een flinke aanslag op onze meegesmokkelde wijnvoorraad.

De volgende ochtend wordt ik rond een uurtje of 12:00 enigszins verwilderd wakker en besluit ik me eens te gaan wenden aan een van mijn favoriete bezigheden tijdens de kerstperiode, namelijk het kijken van het WK-darts. Op het eerste gezicht lijkt er misschien niet zoveel aan. Echter zijn er weinig dingen die meer fascinerend zijn dan kijken of een pijl wel of niet in een vakje belandt. Misschien valt het zelfs een beetje te vergelijken met onze favoriete platformen zoals TikTok die constante dopamine injecties aan je hersenen verschaffen. De filmpjes worden alleen vervangen door pijltjes die in de juiste vakjes belanden. Daarnaast zitten er ook alleen maar flink bezatte mensen in het publiek, wat het tot een nog groter spektakel maakt. Ook was er een gozer van 16 die de WK-finale haalde. Hoe vet is dat? Na genoten te hebben van de middagsessie darts maken we ons op voor de jaarlijkse familiebijeenkomst bij Aiveen (een van mijn andere tantes) thuis. Wat ik me naast het heerlijke eten voornamelijk van deze avond herinner zijn de 3 fanatieke potjes 30-seconds die de familie bijna uit elkaar hebben gescheurd.