Bestuursblog #75

Liefste lezer,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn vorige bestuursblog heb geschreven, toen was ik net begonnen met een bestuursjaar. Nu ben ik alweer bijna klaar! Wat vliegt de tijd. Ik zou met gemak een emotioneel betoog houden over hoe mooi mijn bestuursjaar wel niet was, en hoe ongelooflijk veel ik wel niet geleerd heb. Ik ga Rekha echter niet na-apen.

Wat moet ik dan wel vertellen hier? Dat is een erg lastig vraagstuk, ik kan meerdere dingen bedenken die ik zou willen delen. Iedere keer als ik een idee heb, begint er echter ergens een stemmetje te knagen dat zegt dat het idee niet goed genoeg is. Dat ik te veel probeer om er een diepere betekenis aan te geven of je per se een levensles wil bijbrengen. Of dat het niet interessant of relevant genoeg is voor iemand om te lezen. Mmh, lastig…

Ik ga er toch een levensles van proberen te maken, ook al probeer ik zeker niet te propageren dat je dat nodig hebt! Ik vind het gewoon leuk om dit soort dingen te delen en ik merk dat ik door de drukte van het afgelopen bestuursjaar soms minder goed stil heb gestaan bij mijn ‘diepere’ lagen. Dus bereid je voor op mijn (inderdaad mijn, deze informatie kan voor jou op klinklare onzin lijken) belangrijkste levensles tot nu toe. Namelijk:

‘Je bent niet wat je denkt’

Denk daar eerst maar eens over na. Wat bedoelt die rare snuiter daar nou mee? De zin heeft een paar aannames. Zo moet je zijn en ook nog eens denken om hier iets mee te kunnen. Ik ga ervan uit dat de meesten daaraan voldoen, ook al weet je dat natuurlijk nooit helemaal zeker. Als je er even over na hebt gedacht mag je verder lezen, dus ga dat eerst maar even doen.

Ik heb de zin tijdens mijn tussenjaar te horen gekregen van iemand (ik weet niet meer wie helaas), en het hielp mij enorm om te relativeren hoe ik over mezelf dacht. Ik had namelijk een erg negatief zelfbeeld overgehouden aan mijn jeugd en was in alles ongelooflijk kritisch op mezelf. Ik kon niks goed doen en als ik dat wel deed dacht ik vaak iets in de trant van: ‘hoe was relatief echt waardeloos.’ of ‘ik had het veel beter moeten doen’. Als ik iets slechts deed in mijn ogen was het nog veel erger en was ik bijna een verwerpelijk mens. Ik heb geen zin om dat soort negatieve hersenspinsels hier neer te zetten, maar je kan vast wel iets bedenken.

Nou goed, de zin was voor mij een geheugensteuntje als ik in de put zat tijdens dat jaar. Als ik in een negatieve spiraal terecht kwam waar ik eerder in mijn leven niet uit kwam, bedacht ik me dat mijn gedachten over mezelf niet waar zijn aan de hand van dat zinnetje. Wanneer ik mezelf iets verweet omdat ik wat fout had gedaan, kon ik me opeens bedenken dat die verwensing niet nodig of feitelijk was. Het hielp me om te ontstijgen van mijn eigen gedachtegang. Het zorgde ervoor dat ik niet meer vast bleef hangen in een negatieve spiraal.

Tegenwoordig ben ik nog steeds op zo’n manier bezig om te reflecteren op mezelf. Ik gebruik het zinnetje echter niet meer omdat het tegenwoordig een stuk soepeler gaat. Ik ben door dat zinnetje een pad ingeslagen waarbij ik kan reflecteren op mezelf. Het is daarom van gigantisch belang geweest voor mij. Ik ben zo ongeveer compleet tegenovergesteld van wat ik eerst was, ook al gebied eerlijkheid mij te zeggen dat ik nog steeds met dezelfde vraagstukken worstel als toen.

Waar ik vroeger erg terughoudend en verlegen was durf ik mezelf nu te zien als iemand die prima een praatje met een vreemde kan onderhouden. Het kost nog steeds moeite en ik ben altijd bezig met uit mijn schulp kruipen, maar mijn god je had me 6 jaar geleden moeten zien.

Ik was een pessimistisch persoon en ben nu over veel dingen positief gestemd.

Ik heb erg veel mensen ontmoet en zelfs een aantal nieuwe vrienden gemaakt! Dat was me niet gelukt als ik in die negatieve gedachtegangen was blijven hangen.

Het zou goed kunnen dat het zinnetje jou niks zegt, dat is prima. Ik snap dat iedereen andere dingen heeft waar ze mee kampen. Toch wilde ik het even delen. Dat gezegd hebbende, mocht je benieuwd zijn naar mijn verhaal kan je me altijd aanspreken. Daarnaast ben ik al helemaal geïnteresseerd in jouw belangrijkste levensles! Vertel het me vooral, ik kan er vast wat van leren.

Als je ooit in de put zit ben je ook van harte welkom. Ik heb gehoord dat ik goede knuffels geef en aardig kan luisteren.

Dat was het weer! Kijk trouwens even naar de leuke foto op de banner van mij en mijn beste vriend, Semih. Spreek hem vooral aan, geweldige jongen om mee te praten.

Voor de laatste keer houdoe,

Gijs

About Post Author

KLASsepost

klassepost@usatlas.nl