De kracht van de natuur

Read Time:2 Minute, 14 Second

Afgelopen winter zag ik, terwijl ik in de stromende regen en hagel, met wind tegen, op mijn fietsje naar huis beukte, een reclamebord van een specifieke gezondheidswinkel, waarop stond: “Leef met de kracht van de natuur”. Je zou deze winkel kunnen kennen van de zalven, vitaminepilletjes en supplementen. Toentertijd werd ik daar zo boos om. Ik moest ‘s avonds na werk nog tien kilometer in de kou en het donker naar huis fietsen, dat is pas leven midden in de kracht van de natuur. Dit gebeurde in december en vanaf dat moment wilde ik erover schrijven, echter kon ik telkens maar niet het juiste aanknopingspunt vinden.

Tot nu toe (uiteraard, anders zou je dit nu niet lezen). In juli was ik op wandelvakantie in Zwitserland. Ik liep de Vier Quellen-Weg, een route van 85 kilometer die langs de bronnen van vier verschillende grote rivieren in Europa komt. Misschien kan je je nog herinneren dat er in die tijd een enorme storm in Noord-Italië was. Ik kan je vertellen, die storm was ook in Zwitserland. Na drie dagen onderweg was het op maandag al de hele dag grauw en nat. Na een paar uur voor de regen te hebben geschuild, besloten we toch nog een aantal kilometer te lopen. We zagen nog best wel wat mooie dingen, maar al snel werd de sfeer grimmig door de hoeveelheid regen en mist en rond een uur of vijf besloten we kamp op te zetten. Na een snelle maaltijd gingen we naar bed, want als het keihard regent, wat kan je anders doen?

Daar lagen we dan. Op 2300 meter hoogte in ons tentje, een paar kilometer van de dichtstbijzijnde hut. En dat te midden van een onweersstorm. We lagen er letterlijk middenin, donder en direct bliksem. Ik was doodsbang. Er waren drie opties: 1) de enorme wind breekt zo de tentstokken doormidden; 2) de bliksem slaat in in de tent of 3) de bliksem slaat in in de rotswand achter ons en er ontstaat een lawine. In eerste instantie kon ik nog best kalm blijven, maar toen ik begon te merken dat mijn vriend (lees: getraind marinier) ook zenuwachtig werd, kon ik het niet meer houden. Ik heb me nog nooit zo angstig gevoeld. Ik dacht oprecht dat ik dood zou gaan. Op de één of andere manier ben ik uiteindelijk toch in slaap gevallen en toen ik ‘s ochtends de tent open ritste, was het rustig en zonnig.

Maar elke keer als ik nu bliksem hoor, lig ik weer te bibberen in dat tentje. Dat is niet leven met de kracht van de natuur. Dat is leven ondanks de kracht van de natuur.

About Post Author

Anouk Boot

Mijn interesses liggen op dit moment voornamelijk bij (het reviewen van) documentaires, films en boeken. Enkele thema’s die ik het leukst vind zijn duurzaamheid, sociale ongelijkheid, gedrag, en de natuur. Daarnaast lees ik het liefst fictie en dan vooral fantasy en sci-fi.

a.boot1@students.uu.nl