India, het land van de tegenstellingen

Read Time:2 Minute, 25 Second

Door: Dhyana van Schie

Wanneer ik voor het eerst de taxi uitstap word ik overvallen door prikkels. De hitte die ik op mijn huid voel, de claxons die galmen op mijn trommelvliezen en een combinatie van geuren; een melange van kardemom, wierook, pislucht en koeienpoep. Laat ik het nog maar niet hebben over de visuele prikkels die op me af komen.

India is een land van tegenstellingen. Prachtige kleurrijke sari’s, geurige kruiden en eeuwenoude cultuur, zoals religieuze rituelen op straat. Maar wanneer je een klein straatje in loopt, verdwijnt al die schoonheid als sneeuw voor de zon. Bergen afval op straat en een overweldigende pislucht zijn niet te negeren. Die pislucht is er niet voor niets, veel mensen in India hebben namelijk geen wc in huis. En laten we het maar niet hebben over alle daklozen mensen. Mensen liggen op elke straathoek of in berm, dat is de plek waar ze wonen. Bedelaars achtervolgen je en smeken om eten of om geld.

Het is een bizarre realiteit dat dit binnenkort het land is met de meeste inwoners van de hele wereld. Terwijl ik daar loop, door de straten van New Delhi, vraag ik me af hoe dit land nog meer mensen aankan. Ik vraag me af of de mens gemaakt is om in dit soort miljoenensteden te wonen. Persoonlijk denk ik dat dit niemand goed doet. In The World Happiness Report van 2020 staat dat het cijfer dat mensen in India aan hun leven geven een 3.573 is. Daarmee staat het land bijna onderaan de lijst van gelukkigste landen. Terwijl het land wel heel nationalistisch is en ik veel geluiden heb gehoord over hoe Indiërs houden van hun land. De scheiding tussen rijk en arm is overal te zien in het land. Treinen hebben minstens 10 verschillende soorten klassen, sterk variërend in luxe en prijs. Zouden juist deze tegenstellingen sommige mensen ongelukkig maken? Het zien dat iemand anders het beter heeft…

Na een maand aan fascinatie, verrassing en afschuw merkte ik dat ik gewend begon te raken aan de lelijke kanten van India. De armoede raakte me minder en het afval op de straat wordt weggefilterd door mijn brein. Is dit wat er gebeurt als je maar lang genoeg wordt blootgesteld aan praktijken die je liever niet wilt zien?

Een maand is niet genoeg om dit land te begrijpen. Met meer vraagtekens dan ik had vóór deze maand, vertrok ik uit India. Veel mensen zeggen: India, you love it ór you hate it. Voor mij is het allebei. I love it ánd I hate it. Elke dag maakte ik wel een moment mee van diepe fascinatie en schoonheid en ook elke dag een moment van afschuw of irritatie. Een deel van me wil nooit meer terug en een deel van me zou er volgend jaar alweer heen willen. Eén ding is zeker, ik zal nooit een eenduidige mening hebben over dit land.