Op date met mezelf

Read Time:3 Minute, 43 Second

Door: Imme

Afgelopen vrijdag, 7 oktober, was ik aanwezig bij de activiteit Sharing Circles van Minder BeLASt, en hoewel dit stuk tekst daar verder niet over gaat bracht het me wel op een idee. We hadden het met ons groepje over de druk die er soms is om te voldoen aan het plaatje van de ‘typische student’. Hoewel die typische student er natuurlijk niet is (elke student vult zijn studententijd anders in) heerst er toch een soort overkoepelend idee van wat het studentenleven zou moeten inhouden.

Ik merk dat ik te sociaal doe. Dat klinkt misschien als een gekke uitspraak, maar ik bedoel het zo: sinds ik een kamer heb gevonden en nu in Utrecht woon, heb ik een soort continu gevoel alsof ik elke kans moet aanpakken om leuke/ gezellige dingen te doen. Dit gevoel maakt dat ik het als het ware ‘zonde’ vind om dingen niet te doen. Omdat dit volgens velen nou eenmaal de tijd in je leven is waarin je zo veel herinneringen maakt, mensen leert kennen en jezelf vormt. Ik heb door mijn kamer de mogelijkheid om ook dingen in de avond te plannen zonder rekening te hoeven houden met de laatste trein naar huis/het op tijd thuis zijn om mee te eten. Dit zorgt ervoor dat mijn agenda er al heel snel heel vol uit begint te zien. Het is niet dat ik door die stem/druk dingen aan het doen ben die ik eigenlijk niet leuk vind, het grootste deel van mijn agenda is namelijk geel en groen gekleurd, voor respectievelijk gezellige dingen met leuke mensen en Atlas. Maar doordat ik het gevoel heb dat alles telt, put ik mezelf mentaal en fysiek te veel uit. Hierdoor is het veel lastiger om de dingen waar ik plezier uit haal compleet en op z’n best te kunnen ervaren.

In mijn examenjaar had ik mezelf juist aangeleerd hoe fijn het is om af en toe alleen met mezelf te zijn. Koffie drinken in een cafeetje en een boek lezen, een wandelingetje maken met een podcast of muziek op, of je hobby uitvoeren (in mijn geval fotografie). Ik realiseer me nu dat ik deze zomer pas weer écht tijd had om te besteden aan deze dingen. Ik was een deel van mijn Interrail zonder vrienden van thuis en merkte hoe fijn dat soms eigenlijk was. Mezelf kunnen vermaken dacht ik heel goed te kunnen, maar na de eerste halve dag verveelde ik me helemaal rot. Ik liep door Berlijn en al was er zo veel te zien, ik miste het delen van mijn ervaring met iemand anders. Dit heb ik op dat moment opgelost door het delen van mijn ervaring met mezelf. Ik probeerde compleet in het moment te zijn, de details op gebouwen in me op te nemen en vast te leggen op camera, een beeld te creëren van de andere mensen die hun dag spendeerden in de stad. Ik ging thee drinken in obscure cafeetjes waar ik in een boekje schreef over de mensen die ik was tegengekomen (niet dat ik dit langer dan vier dagen heb volgehouden, maar goed). Dit was een soort mentale reset van het altijd dingen doen met vrienden, naar dezelfde dingen doen met mezelf.

Ik moet meer op zoek naar het, zoals een mede-LAS’ser tijdens Sharing Circles benoemde, fenomeen: JOMO, joy of missing out. Het is compleet oké om even helemaal niks te doen met anderen en met jezelf te zijn, dit creëert rust en meer ruimte in je hoofd om op andere momenten weer sociaal te zijn.

Zo’n soort reset wil ik voor mezelf doen in de aankomende paar weken. Ik bedenk altijd heel veel geinige ideeën maar voer ze nooit uit. Ik ben sinds ik in Utrecht woon langs een tiental grappige cafeetjes gefietst, en mijn plan is om deze langzaam af te werken. Misschien wandel ik er wel heen, neem ik mijn camera mee voor onderweg en een boekje voor daar. Een soort date met jezelf, want we moeten allemaal wat liever zijn voor onszelf. Het leven van een student is veelzijdig, druk, gezellig, intensief, uitdagend, maar vooral ook een hele nieuwe ervaring. En om deze ervaring voor onszelf ook een stukje minder intens te maken, is het een hele goeie om eens wat tijd voor onszelf te nemen. Even op adem komen. Ik ga dat in ieder geval proberen voor nu. Stapje voor stapje. Dan moet het wel goedkomen.