Wat doe ik morgen?

Read Time:2 Minute, 29 Second

Mijn hart klopt zo hard in mijn keel dat ik bang ben dat ze het aan de andere kant kunnen horen. Heel voorzichtig leg ik mijn hand op de deurknop. Zodra ik er beweging in krijg, begint er iets te kraken. De haren op mijn huid gaan ervan overeind staan, maar toch druk ik door. Een oogverblindend fel licht komt de kamer ingestroomd. Ik trek de deur wijd open en zie…

Ken je die adrenaline die je voelt op zo’n moment in een film dat een personage een onbekende deur opent? Het zijn vaak dat soort momenten die een film spannend of leuk maken, omdat je niet weet wat je kunt verwachten. Ik ken weinig mensen die van voorspelbare films houden. Toch gaat dat er in ons dagelijks leven een stuk anders aan toe: vaste tijdstippen, vaste afspraken, bijna alles wordt van tevoren gepland.

Ik kan 2023 zo teruglezen in mijn agenda, althans de grote lijnen ervan dan, als een groot verzamelboek van alle dingen die ik doe. Wanneer ik dat teruglees, besef ik hoeveel ik eigenlijk plan: hoezeer mijn dag al bepaald is, voordat ik eraan begonnen ben. Een hoorcollege, winkelen met vriendinnen, werken aan een deadline en gaan sporten, douchen, slapen. Voordat de dag van start is gegaan, kan ik soms voor ieder uur al zien wat ik aan het doen ben. En dat is eigenlijk ontzettend saai.

Misschien dat het leven zo ongrijpbaar en verrassend kan zijn, dat we die vaste tijdstippen nodig hebben. Je kunt immers wel van alles bedenken om te doen, maar hoe de dag echt verloopt, weet je pas als je er middenin zit. Ik weet ook niet hoe we zouden kunnen leven zonder een planning, een schoolrooster en een werkrooster. Dan zou het een grote chaos zijn, toch? Maar al die tijdsplanningen maken dingen juist ook weer veel moeilijker. Wanneer ik een afspraak wil maken met vriendinnen zijn we vaak alweer vier weken verder aan het kijken, omdat al die verschillende agenda’s de lege plekken van de week weten op te vullen. Spontane plannen zijn niet zo makkelijk meer. Ik kan niet meer zoals vroeger als kindje langs de deuren gaan, aanbellen en maar kijken wie er thuis is.

Hoe zou je minder voorspelbaar kunnen leven? Door bijvoorbeeld een dagje ergens naar toe te gaan, maar nog niet te bedenken waarheen. Dat je zo’n spel doet in de trein, waarbij je de dobbelsteen je spoor laat bepalen. Of door voor een dagje van leven te ruilen met een van je vrienden. Of door in de supermarkt te kopen wat degene voor je koopt, in plaats van je standaard dingen te pakken. Of misschien krijg je wel rust van de routine van de dag, en soms heb ik dat ook wel. Maar soms zou ik willen dat ik mijn agenda uit kan gummen. En dat het antwoord op de vraag: wat doe ik morgen?, net zo onbepaald is als de wereld achter die deur.

About Post Author

Mirte Dophemont

Mijn interesses liggen soms ver uit elkaar, maar mijn artikelen zullen vaak creatief zijn of over maatschappelijke thema's gaan. Naast schrijven hou ik ook veel boeken lezen, dus je zult regelmatig ook boekentips van mij tegenkomen.

m.a.e.dophemont@students.uu.nl