Read Time:2 Minute, 16 Second

Afgezonderd

Aan mij de eer om de tweede bestuursblog van 19 te schrijven. Stiekem is dit natuurlijk de grote reden dat ik een bestuursjaar ben gaan doen ;). Met veel plezier en gevoelens van herkenbaarheid heb ik die van Tijn gelezen, dus lees die ook nog even als je dat nog niet hebt gedaan. Terwijl ik dit schrijf zit ik in de intercity naar Nijmegen. Mijn eindbestemming, en ook die van deze trein. Normaal gesproken zou ik een podcast luisteren, een nieuw album ontleden of de setlist van Beyonce op repeat hebben. Want wat was haar concert gaaf! (Echt een soort positieve fever-dream, zoals mijn oud-huisgenootje zo mooi omschreef). Maar helaas, nu even niet, want mijn iPhone is uitgevallen. Tot ik hem weer oplaad natuurlijk. Helaas heb ik geen oplader bij me en plaats ik mezelf in een “te brakke” categorie om zin te hebben in het vragen om een gunst aan mijn medereizigers. Ik heb nog wanhopig gepoogd mijn laptop met de “Wifi in de trein” te verbinden, maar dit mocht natuurlijk niet baten. Ik ben dus aangewezen op mijzelf, het landschap van ons platte landje en de schommelbewegingen van deze intercity die het typen van woorden lastiger maakt dan je denkt.

Naast dat ik baal dat ik mij niet kan afzonderen van het geluid in mijn coupé, realiseer ik mij ook hoe afhankelijk ik ben geworden van dat rechthoekige scherm dat ik elk moment van de dag bij me draag. Dat merk ik alleen al aan hoevaak ik met mijn hand naar mijn rechterbroekzak heb gereikt in het afgelopen uur. Best vaak. Het is wel ironisch dat ik mij zonder telefoon niet kan afzonderen van mijn omgeving en tegelijkertijd ook afgezonderd voel van alles en iedereen. Ook kan ik mij eindeloos storen en stressen door de hoeveelheid appjes die ik vaak net te lang onbeantwoord laat en mij op dit moment compleet zinloos voelen nu ik ze niet kan wegwerken.

Overigens hoef ik me niet helemaal te vervelen. Ik heb nog de geur van opgedroogd bier in mijn kleding die me aan gisteren doet denken en ook heb ik een nummer van Ed Sheeran gevonden die ik lang geleden op mijn laptop in mijn Apple Music bibliotheek had gedownload. Het is helaas wel een van de meer zeikerige nummers (The A-team…). Toen dat nummer afliep heb ik 8 minuten lang naar een Havo Engels hoorfragment kunnen luisteren van plusminus 6 jaar geleden waarin wordt verteld over een vulkanen-expeditie in Guatemala. Wist je dat de Santa Maria een van de meest actieve vulkanen is in de hele wereld? Of deze informatie nog steeds accuraat is kan ik je, zonder toegang tot het internet, helaas niet vertellen.

Door: Tijmen

Happy
Happy
50 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
17 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
33 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Geef een reactie

Previous post Een paar willekeurige gedachten
Next post Tijd voor positiviteit
Gastschrijver worden?

KLASsepost is altijd op zoek naar gastschrijvers die hun persoonlijke, maatschappelijke, ideologische of grappige verhalen met het LAS-publiek willen delen. Dus heb jij nog een tekst, gedicht, fotoserie of shortfilm liggen die je eindelijk durft te delen? Of begint de inspiratie te borrelen om nieuwe dingen te gaan creeëren? Meld je dan nu aan als gastschrijver!