Bestuursblog #59

Read Time:1 Minute, 46 Second

Ode aan 18

Daar zit ik dan, half tien s’avonds, met m’n been hangend uit het raam. De zon gaat langzaam onder op deze warme dag. Vorige week bood ik zeer enthousiast aan om de eerste bestuursblog van ons bestuur te schrijven, want ‘dat doe ik wel ff’. Maar nu heb ik geen idee wat ik moet typen.

Zoals onze voorgangers ons vertelden, blijkt dit toch best wel lastig te zijn. Hier hebben ze toch weer gelijk in. Dat realiseerde ik me laatst ook al: ze hadden best vaak gelijk. Ik dacht zelf altijd dat ik het beter wist, want ik ben nu eenmaal koppig en een theelepeltje arrogant. Maar nu ben ik toch blij met wat ze ons hebben meegegeven. Naast de grote bubbel aan kennis benadrukken ze ook flink hoe wij moeten genieten van het komende jaar. En nu denk ik alleen aan hoe zij dit wel niet hebben gedaan, afgelopen jaar. Ik heb écht veel respect voor ze. Als ik kijk naar afgelopen week, kan ik het beschrijven met één woord: stress. Ik ben alleen maar aan het rond rennen, en zelfs in m’n vrije tijd speelt Atlas continu in m’n hoofd.

Begrijp me niet verkeerd, ik geniet er heus wel van en ik heb enorm veel zin in komend jaar. Maar ik moet gewoon nog even mijn draai vinden hierin. Aangezien het nu maar een weekje geleden is sinds wij bestuur zijn geworden, ben ik ook niet de enige die mij zo voelt. Dit geeft ons niet minder vertrouwen, maar het is meer een reality-check van hoe intensief ‘bestuur zijn’ wel niet is.

Wat dit makkelijker maakt, en ik krijg dit amper uit m’n mond, zijn jullie. Ik weet het: ieuw, cringe. Maar het is echt zo. Jullie maken mij echt blij met jullie enthousiasme, en als ik jullie ergens mee kan helpen, formeel of informeel, doe ik dat ook heel erg graag. Daarom heb ik ook heel veel zin in komend jaar, om te zien welke leuke nieuwe eerstejaars allemaal actief worden en de commissies gaan vullen met hun creatieve ideeën. Ik hoop jullie ook.

Groetjes,

Tijn