Bestuursblog #69

Read Time:2 Minute, 49 Second

Hallo lieve lezer.

Het is wederom tijd om een bestuursblog te schrijven. Toeval wil dat het precies mijn beurt is wanneer er een hele speciale gelegenheid is. Het is dit weekend namelijk carnaval geweest! Dat kan natuurlijk maar één ding betekenen; er komt een wedstrijdverslag van de zaterdag die ik beleefd heb. Dus doe je figuurlijke riem om en bereid je voor op de rit van je leven; het wordt een doldwaze lezing.

Ik was op vrijdagavond al voor een eerste prijs bier drinken gegaan, wat inhield dat ik met onverklaarbare hoofdpijn wakker werd. Uitgedroogd en klaar voor de strijd begaf ik me naar beneden, waar mijn ongelooflijk lieve moeder een ontbijtje voor ons had klaargezet. Dat ontbijt moest natuurlijk vergezeld worden door een ijskoude gouden rakker. Carnaval staat voor mij eigenlijk gelijk aan slap lullen, wat dus bij het ontbijt al begint. De avond ervoor werd besproken en het was na die analyse een goed moment om richting de stad te lopen.

Na die helse tocht van pakweg een half uur stonden we in de aanslag om naar de optocht te kijken! Vergezeld door een lekker pilsje stonden we te kijken naar de pracht en praal die de Eindhovense carnavalsverenigingen gedurende het jaar hebben voorbereid. Hele toneelstukken worden opgevoerd bij de karren die ze hebben gemaakt. Onder begeleiding van muziek wordt jong en oud alom vermaakt. Nadat we dat hebben ervaren konden we naar het stratumseind; de uitgaansplek van Eindhoven. We kenden iemand die bij café de Spijker achter de bar stond, dus voor de schamele prijs van 3 euro 50 konden we per ronde 10 pils krijgen! Wauw, dat is goedkoop zat worden.

Van hot naar her lopende en genietend van vloeibaar geluk struinden we door de stad. Wederom slap lullend werden we vermaakt door menig dweilbandje dat zich in de stad begaf. Van samba achtige trommelgroepen tot meezingers en klassieke carnavalsmuziek. Het is heerlijk om er even bij te gaan staan en daarna door te bewegen naar het volgende biertje. Dansend en tierend vermaakten we ons tot een uur of 7. Toen was het tijd om weer huiswaarts te keren zodat er wat energie verzameld kon worden.

Het avondeten was als het ware bereid door een culinaire meesterbrein; mijn oma zou zeggen dat het voelt alsof er een engeltje op je tong poept (broodjes knakworst). We zijn er door de broodjes knakworst ook achter gekomen dat je een hele knakworst in één keer door kan slikken! Probeer dit echter alleen met carnaval, ik kan me niet voorstellen dat dit herhaaldelijk doen goed is voor je ingewanden.

De energie was weer bijgetankt (net zoals het bier) en we konden ons weer op een kruistocht begeven naar het resterende bier dat zich in de stad bevond. We hebben echt ons best gedaan om alles op te drinken, maar we bleven het maar vinden in de stad. Iedere bar waar ik heb gecheckt zei dat ze nog meer dan genoeg bier hadden! Het is onbegonnen werk.

Na nog een aantal uur in de stad gelachen en getierd te hebben, konden we het niet meer aan. We hebben de veldslag tegen bier verloren, net zoals alle voorgaande jaren. Maar niet getreurd beste lezer, we gaan het volgend jaar weer proberen. Tot dan ben ik te vinden voor allerhande verhalen en/of samenkomsten om over bier te praten.

Houdoe he

Groetjes Gijs