Zomer: Lof der onzekerheid

Read Time:2 Minute, 4 Second

Waar beter over schrijven dan het voorbijgaan van de tijd, het bejubelen van alle seizoenen die langsdrijven. Daarom bij deze: een schrijven over zomer.

Ik denk dat de zomer zowel mijn meest gehate als mijn meest geliefde seizoen is.

De zomer en ik hebben het niet altijd even makkelijk samen. Ik voel me vaker somber in de zomer, gedesillusioneerd, ontwricht, gedissocieerd.

De zomer is zon, en de zon is meedogenloos. Als ik, een beetje somber, mezelf wil opkrullen op de bank, alleen wil zijn, maar de stralende zon tot in de krochten van mijn woning doordringt, dan voel ik me schuldig. Alsof het licht me uitlacht, alsof verdriet op zo’n stralende dag geen plaats mag kennen. Als ik klaar wil zijn met een dag en om tien uur wil gaan slapen, maar het buiten nog licht is, dan voel ik me pathetisch.

De zomer doet zichzelf zo licht voor, dat ik er extra hard mee geconfronteerd wordt wanneer mijn gemoed zwaar is.

Maar ach, vaak genoeg geniet ook ik met volle teugen van zwemwater, van balkon-avonden, van de meer trage levensstijl die op iedereen neerdaalt; van de zomer. Soms vaar ik maandenlang mee op de lichtheid van de zon. Maar wat ik het fijnst vind aan de zomer, is de mogelijkheden tot ontdekken die ze me geeft.

De zomer herinnert me er altijd weer aan dat er duizenden manieren zijn om te leven, en dat het universitaire pad dat ik heb gekozen slechts één van deze manieren is. Want hoewel ik mezelf hier maandelijks aan probeer te herinneren, om te voorkomen dat ik verstrikt raak in het uitgestippelde school-studie-baan-kinderen-pad, vergeet ik soms toch even dat de wereld méér is dan alleen mijn studiestress.

In de zomer mag iedereen pauze nemen van het normale leven: studenten worden reizigers, accountants slaan aan het tuinieren en de bankiers worden hobby-kunstenaars. Met een uitgestrekte tijd waarin een keertje niets écht moet, is er zoveel ruimte om te proeven van alternatieve levens. En juist het feit dat ik nog niet weet welke van deze levens gerealiseerd gaat worden, maakt me vrolijk. Ik kan fulltime activist worden, ik kan in een bos gaan wonen en mijn eigen huis bouwen, ik kan straatartiest worden. Ik kan mezelf en mijn leven vormgeven, en daar herinnert de vrije zomertijd mij jaarlijks weer aan.

Nouja, dit alles om te zeggen: de zomer komt eraan. Geniet ervan.

About Post Author

Vera Appelo

Zoals het een echt KLASsepost-lid betaamd, houdt Vera van schrijven en van het lezen van de schrijfsels van anderen: haar boekenkast staat vol met prachtige boeken, waarvan op de één of andere manier toch altijd de helft ongelezen blijft. Ze schrijft het liefst over de maatschappij en alles wat daarin fout, of misschien soms juist ook heel goed gaat. Verder heeft ze een achtergrond in de kunsten, waarvan misschien soms ook wel eens een flard op deze site zal belanden.

veraappelo@gmail.com