Read Time:3 Minute, 2 Second
Een ode aan een tafel, veggie hotdogs en absurdisme
Dit is groots! Ik heb een nieuwe tafel voor op het balkon en niet één, maar vier stoelen voor erbij. Al maanden denk ik na over een dergelijke gebeurtenis, maar nu is het dan echt zo ver. Gisteren appte mijn huisgenootje of ik om 17:15 op Amersfoort CS kon staan om samen een tripje Ikea te doen. Natuurlijk kon ik dat. Hup, dopper mee, OV-chipkaart mee en gaan.
Eenmaal in de Ikea aangekomen, observeerden we meteen een ongemakkelijk moment waarbij een oudere man een klein jongetje ‘meisje’ had genoemd, omdat hij lang haar had. Na de miscommunicatie te hebben opgelost was er nog een soort gesprekje over dat ‘tegenwoordig alles kan’ en dat soort dingen. Tenenkrommend.
Door naar de volgende sectie. We liepen eerst een geheel onnodig rondje door al die showrooms voordat we aankwamen waar we moesten zijn. De precieze details van onze Ikea-perikelen zal ik jullie verder besparen, maar het was wild. Naast een tafel en vier stoelen voor op het balkon, hebben we ook nog eens een nieuw setje beddengoed, twee washandjes, een knoflookpers en een nieuwe wasmand gekocht.
Na het afrekenen loop je dan tegen het prachtige bord waarop staat ‘2 VEGGIE HOTDOGS EN EEN FRUITDRANKJE VOOR 1,99’. Onweerstaanbaar, dus we hebben het gedaan, met extra veel ketchup. Om ons rondje Ikea goed af te sluiten stonden we te kijken naar een man die tegen een medewerker stond te schreeuwen, omdat hij vlees wilde en het ‘werkelijk waar ongepast vond’ dat er geen vleeshotdogs over waren.
Nou, genoeg over de Ikea. Ik zit nu aan mijn tafel (in mijn kamer, gewoon van Marktplaats), na te denken over mijn andere tafel. Het regent buiten enorm en ik voel we nog niet helemaal aangetrokken tot het idee om mijn inklapbare tafel en stoelen uit te gaan klappen en er een kopje koffie aan te gaan drinken. Wel kan ik me enorm verheugen op alle momenten die komen gaan, waarbij ik wakker word met een blauwe lucht naast mijn bed. Dat ik dan opsta, de koffiemachine aanzet en buiten in het zonnetje ga zitten. Of, wanneer het iets warmer is, ‘s avonds lekker wat vrienden uit te nodigen om samen te eten. Dan maken we een gevulde couscous salade, pakken we een heerlijk koud biertje erbij en kletsen we de hele avond door, tot na zonsondergang. De onderbuurvrouw komt ergens op die avond dan even mededelen dat we erg veel geluid maken en benadrukt nog even goed dat ze alles kan horen wat we zeggen. Dan weten we allemaal dat ze doelt op die paar gespreksonderwerpen die eigenlijk niet voor andermans oren bestemd waren, maar het is de onderbuurvrouw maar.
Nu kom ik tegen het einde van mijn bestuursblog aangelopen en besef ik me dat ik inderdaad een ode aan mijn buitentafel heb geschreven. Ik hou van haar, zonder dat we elkaar kennen. Wachtend in haar doos, weet ik zeker dat ook zij met smart uitkijkt naar onze summer of love. Of ik nou heel erg van de kleine dingen in het leven kan genieten, een enorme burger ben die houdt van huishoudelijke dingen zoals een nieuwe spons, of een beetje van beiden, dat maakt me niet uit. Het leven moet op een of andere manier gevuld worden met leukigheden. Vandaag is mijn leukigheid (naast het kopje koffie dat ik nu direct ga maken en mijn mega nieuwe, gewassen, groene dekbedovertrek met beige hoeslaken) een tafel. Laten we samen met Camus oproer maken tegen het absurde en een leven vol betekenis vinden in een betekenisloze wereld vol Ikea meubelen.
Door: Marguerite
Average Rating