Women Talking – vrouwelijkheid op haar mooist 

Op miraculeuze wijze geeft Sarah Polley in haar nieuwste film een stem aan de vrouwen. Onderdrukte vrouwen, die na jarenlang misbruik in een christelijke kolonie eindelijk de kans krijgen het heft in eigen te nemen. Het is een film die vrouwelijke kracht, zachtheid en de kracht van zachtheid durft te vieren. Het is vrouwelijkheid op haar mooist. 

Sarah Polleys’ Women talking begint met negen woorden, te lezen op het filmscherm: ‘what follows is an act of female imagination’. Een dubbelzijdige boodschap, die niet alleen de connecties tussen de film en de werkelijkheid wil verzwakken, maar die ook verwijst naar de vertelling die de leiders van de mennonietengemeenschap gebruiken om jaren aan misbruik en verkrachting te verklaren als een product van feminiene hysterie, van duivelse krachten die bezit hebben genomen van de vrouwen in de kolonie. Wanneer de mannen van de gemeenschap twee dagen weg zijn om de verkrachters in een proces te verdedigen, komen de vrouwen bijeen om een belangrijke keuze te maken: gaan ze allemaal weg, of blijven ze in de kolonie om terug te vechten tegen het voortdurende geweld? 

Wat volgt is een anderhalf uur durende vertoning van het besluitproces van de vrouwen. Er wordt gepraat, er wordt geruzied, er wordt gelachen, gehuild. En waar een dergelijk plot zonder veel actie- of climax-momenten sommigen misschien saai in de oren klinkt, is de film alles behalve dat. Juist de subtiliteit, het geduld en de zachtheid die in elk beeld van de film verweven zitten, maken de scènes zo aangrijpend. Misschien is het te gender-essentialistisch gedacht, maar toen ik in de bioscoopzaal zat bleef ik er maar aan denken hoe anders de situatie was gelopen als niet acht vrouwen, maar acht mannen in de hooischuur hadden zitten overleggen. Door de langzame vordering van het besluitproces, komt de genuanceerde kracht van vrouwen en het belang van empathie en zusterschap prachtig naar voren. Tegelijkertijd blijft de film realistisch overkomen. De hoofdrolspeelsters worden niet weggezet als (morele) helden, maar lijden allemaal onder de voelbare onzekerheid, de indoctrinatie en de moeilijke keuze tussen het afschudden van of juist het vasthouden aan religieuze dogma’s. 

Het feit dat een film zonder heftige actiescènes toch zó aangrijpend kan zijn, geeft blijk van groot talent bij zowel regisseur als acteurs. Geen wonder dat de film niet alleen genomineerd werd voor de Oscar voor beste film, maar ook naar huis ging met de Oscar voor het beste bewerkte scenario. Bewerkt scenario, omdat de film gebaseerd is op het gelijknamige boek van Miriam Toews, wat weer geïnspireerd is op een echt bestaande mennonietengemeenschap in Bolivia. Met die female imagination blijkt het dus wel mee te vallen, hoewel de creatieve kracht van Toews en Polley zeker niet onbejubeld mag blijven. Women Talking is een film die je niet onberoerd zal laten en die het kijken meer dan waard is.

Women Talking is inmiddels niet meer te zien in de Utrechtse filmhuizen, maar draait nog wel in Pathé. Voor meer informatie over de film, zie https://www.imdb.com/title/tt13669038/!

Door: Vera  

About Post Author

Vera Appelo

Zoals het een echt KLASsepost-lid betaamd, houdt Vera van schrijven en van het lezen van de schrijfsels van anderen: haar boekenkast staat vol met prachtige boeken, waarvan op de één of andere manier toch altijd de helft ongelezen blijft. Ze schrijft het liefst over de maatschappij en alles wat daarin fout, of misschien soms juist ook heel goed gaat. Verder heeft ze een achtergrond in de kunsten, waarvan misschien soms ook wel eens een flard op deze site zal belanden.

veraappelo@gmail.com