Bestuursblog #53: “Eén boek per week?”

Door: Minne

Regelmatig word ik met grote ogen aangekeken als ik verkondig dat ik één boek per week lees. Ik snap het; in een wereld waarin nieuwe Netflix-series als paddenstoelen uit de grond schieten en de spanningsboog van menig persoon door verslavende apps zoals TikTok met de grond gelijk wordt gemaakt, is het ook lastig om je te concentreren op zoiets abstracts als een boek. Waarschijnlijk klink ik nu als je boomer-opa die weer eens zit af te geven op de jeugd van tegenwoordig, maar ik snap het oprecht heel goed. Je wordt met honderdduizenden prikkels en afleidingen om de oren geslagen en ik doe hier ook sans gêne aan mee, aangezien ik tijdens het schrijven van dit blog al ongeveer tien keer Instagram heb geopend om doelloos door mijn reels te scrollen.

Juist daarom wil ik je toch echt ten sterkste aanbevelen om een keer een boek open te slaan. Mijn moeder, van wie ik mijn voorliefde voor lezen heb geërfd – hoewel ik haar ook sterk verdenk van indoctrinatie – , noemt dit altijd ‘boekjestijd.’ In drukke periodes, waarin ik heel veel moet doen en waarin mijn sociale batterij altijd wat flinke klappen te verduren krijgt, appt mijn moeder vaak: ‘zorg je ook voor wat boekjestijd?’. In eerste instantie wil ik mijn tijd veel liever aan andere dingen besteden, maar als ik eenmaal begin te lezen vind ik dit de meest heerlijke vorm van ontspanning ooit. Noem het zelfisolatie, maar het lezen van een boek is voor mij de perfecte tegenhanger van alles wat er moet gebeuren in het dagelijks leven.

Laatst las ik een artikel over een onderzoeker die het had over een ‘stressverslaving:’ door continu in aanraking te zijn met prikkels, kan je lichaam op gegeven moment niet zonder. Hoewel ik me best snel kan vervelen, merk ik op sommige momenten dat mijn lichaam echt kan schreeuwen om prikkels. Als ik een serie aan het kijken ben en dan toch óók nog door mijn Instagram scrol. Als ik ergens op moet wachten en dan voor de vijfde keer mijn WhatsApp open. Het lezen van een boek is voor mij het perfecte middel om te ontstressen, omdat ik mezelf helemaal kan verliezen in een bepaald verhaal en hiervoor geen andere prikkels nodig heb. Op eenzelfde manier probeer ik vaker te hardlopen zonder oortjes of naar de supermarkt te gaan zonder telefoon, hoewel dit tweede experiment vaak vooral leidt tot een heel improvisatorisch gerecht.

Ik raad iedereen ten sterkste aan om gewoon wat vaker een boek open te slaan. Het hoeft geen dikke pil te zijn en ook niet een literair hoogstandje. Lees gewoon lekker wat je wilt, op je eigen tempo en in je eigen tijd. Hopelijk kunnen we dan met z’n allen iets meer ontstressen.