Mijn subjectieve mening over objectiviteit

Read Time:2 Minute, 27 Second

Door: Nicole

Niemand is geheel objectief. Elke mening wordt gevormd door persoonlijke ervaringen en elke interpretatie is dus uniek. Elke mening is subjectief. Meningen mogen geuit worden; iedereen heeft het recht die unieke interpretatie de wereld in te sturen om anderen te inspireren, aan het denken te zetten of over te halen. Uiteraard zijn er grenzen: kwetsende of extreme dingen zeggen, die ronduit agressief of discriminerend zijn of mensenrechten schenden, en worden geroepen onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Deze zogenaamde “meningen” worden online steeds vaker opgespoord en uitgewist, en dat is maar goed ook. Maar ook de respectvolle meningen raken verstrikt in verdrukkende algoritmes die polarisatie tot gevolg hebben.

Polarisatie: het versterken van tegenstellingen tussen partijen of bevolkingsgroepen.
We zien het overal terug. Nu wil ik eigenlijk niet over politiek beginnen, maar het is wel een duidelijk voorbeeld; links en rechts lijken steeds verder uit elkaar te groeien. En wie heeft daar wat aan? Oplossingen levert het in ieder geval niet op, want beide kanten worden gestimuleerd in hun mening en raken er steeds meer van overtuigd dat zij gelijk hebben. Extremisme is het gevolg. Beide kanten zitten namelijk in hun eigen echo chamber; hun veilige bubbel online op Twitter en Instagram en nog veel meer andere platformen. Algoritmes zorgen ervoor dat iedereen alleen maar hoort wat die graag wil horen, iedereen alleen accounts volgt die hun mening delen. Algoritmes geven je niet de kans geconfronteerd te worden met een andere mening. En van nature zoeken we die confrontatie ook zelf niet op. Bevolkingsgroepen komen recht tegenover elkaar te staan; ver weg genoeg om de ander niet te kunnen verstaan, dichtbij genoeg om met een beschuldigende vinger te kunnen wijzen.

Als iedereen blijft hangen in zijn eigen bubbel en de ander demoniseert blijft er weinig over. Waar is het midden? Waar zijn de objectievelingen onder ons, voor zover dat mogelijk is, die naar beide kanten durven te luisteren en met oplossingen durven te komen? Waar zijn de objectieve journalisten? Linkse en rechtse media zijn namelijk echt een ding en dat zou het niet moeten zijn. Hoe kan nieuws, dat uit feiten zou moeten bestaan en dus automatisch objectief dient te zijn, subjectief verdraaid worden? Een feit is niet links of rechts, dus hoe is nieuws dat wel?

Misschien is het in Nederland niet zo ver, maar als je kijkt naar Amerika is dat wel anders. En wie zegt dat wij niet dezelfde kant op dreigen te gaan? Het enige wat we kunnen doen om dat te voorkomen is door ons open te stellen voor andere meningen aan te horen en geconfronteerd durven te worden met die dingen waar we het niet mee eens zijn. En dat is allemaal mogelijk zonder grenzen te overschrijden en zonder je eigen standpunt te veranderen. Een gesprek hoeft niet uit te lopen op ruzie. Ik vind dat de wereld zich wat objectiever mag opstellen, maar dat is ook maar mijn subjectieve mening.