Read Time:3 Minute, 35 Second
KLASsepost eigen Yashwanti schreef over het liefhebben van de natuur die, in tegenstelling tot de mens, kracht en wijsheid de wereld in brengt.
Ik vind mensen ontzettend interessante dieren en wie zij zijn en wat zij doen houd mij mateloos bezig. Maar ze echt begrijpen doe ik niet. Ik snap mensen vaker niet dan wel en als ik ze denk te snappen, zit ik er toch helaas volkomen naast. Ik denk en hoop dat het niet aan mijn gebrek aan mensenkennis ligt of aan een gebrek aan sociaal inzicht. Misschien wil ik de mens wel helemaal niet begrijpen.
Misschien wil ik de mens wel helemaal niet begrijpen om al het vreselijke wat het kan; ruzie en oorlogen maken, personen uitbuiten en pijn doen en de wereld beschadigen. Maar wellicht wil ik de mens ook niet begrijpen om al het simpele wat het allemaal niet kan; zichzelf zo makkelijk verliezen in jaloezie, geweld, hebzucht en macht.
Hoe erg het ook met de mens aan toe is, ik ben altijd blij met het idee dat de natuur niet is zoals de mens. In tegenstelling. Hoe erg, gemeen, slinks, onduidelijk, vol van haat en destructief de mens ook kan zijn, de natuur brengt altijd op een of andere manier soelaas. De natuur oordeelt niet. Is niet uit op geld, status of macht. De natuur buit anderen niet uit en gebruikt enkel wat zij nodig heeft om te overleven. Bovendien heeft ze voor alles een oplossing. Hoe hard of briljant dat dan ook mag zijn. Er is niets zo krachtigs, overtuigend en allesomvattend als de natuur. De natuur doet wat het moet doen om te overleven en dat is niets anders dan rauw, pijnlijk, maar volhardend.
Vaak smacht ik naar de natuur. Haar patronen en regelmaat. Haar voorspelbaarheid en tegelijktijdig ook haar vernuftigheid om te blijven bestaan. Naar haar kracht en wijsheid. Helaas is de mens de enige die in staat is om zichzelf, elkander en moedernatuur willens en wetens leed aan te doen en te verwoesten. Mensen nemen de vrijheid om te heersen over anderen en expres schade aan te richten, moedernatuur neemt de vrijheid om dat juist niet te doen en is de enige ander die echt macht over ons heeft.
Het doet mij denken aan het Vrijheidscolumn van Akwasi in de Wereld Draait Door tijdens een speciale aflevering na de terroristische aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo op 7 januari 2015. Hoewel Akwasi een column maakte over vrijheid, zegt het gelijk heel veel over de mens én over diezelfde moedernatuur.
Vrijheidscolumn
Ik ben vrij vanavond, maar ik ben wel op mijn werk.
Want noem haar mijn passie, noem haar mijn liefde.
Ik noem haar wel mijn onbeperkt.
Mijn alles. Ze is gemeen goed. Haar wind is onsterfelijk.
En ik ben nog geen vader, maar voor mijn kind wordt ze straks erfelijk.
Werkelijk. Anders kun je d’r vrij krijgen.
Ik wil altijd veel en dan het liefst altijd voor vrij weinig.
Geboren Nederlander, dus ik voel mij vrij zuinig.
Oneindig lang zat ik binnen, dus nu voel ik mij vrij buiten.
Okay, dus ik ben vrijheid. Maar maakt dat ons gelijk?
Maakt dat nog wat uit? Maakt een aanslag op mijn vrijheid een aanslag op mijn tijd?
Hoelang hebben wij nog, voordat we ons nu laten opsluiten of vermoorden?
Is er een stop op een potlood of een stop op wat woorden?
Stop voor me, wacht maar. Ik wil niet leven als een martelaar.
Zal liever leven als een liefhebber.
Vrijheid is eigenlijk niets hebben. De gedachte is de doener. Verantwoordelijkheid komt erbij. Vanaf dat moment is het aan jouw, vanaf dat moment bepaal jij.
Het doet mij pijn, want lang niet alles mag. Zelfs de redactie heeft geen vinger maar een hand in de pap.
En vrijheid bestaat, maar niet nu. Niet zolang ik spreek. Want als ik spreek, dan zij wij stil. Dat noemen we beleefd.
Als je dan vrij was, dan sprak je waarschijnlijk toch nu wel door mij heen.
Vrijheid is de jungle. Dat wat werkt, is dat wat wint.
En er is maar één iemand die vrij is. Zij heet moeder Natuur. Voor de rest zijn er veel regels. En nog veel meer censuur.
Filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=za1QhllF9Kc
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
100 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
5
0
Average Rating