Gastschrijver en oud KLASsepost-lid Justin Klein Tank heeft een mooie en persoonlijke tekst geschreven over de betekenis van liefde en houden van.
Houden van. Het is iets dat ik altijd doe. Van mijn vrienden, van mijn familie, van mijn hobby’s-
Ik voel liefde voor heel veel. Maar die extra liefde, die liefde voor één (of meerdere) persoon, bij wie je je speciaal voelt, die liefde is meer. Het is de slagroom op de chocolademelk. Het is de speciaal op je patat. Het is dat lampje van je laptop die de slaapkamer verlicht in het donker. Het is-
er niet altijd. Ik weet nog vroeger, rond een jaar of 12, dat ik voor het eerst echt verliefd was. Ik voelde me altijd blij met haar in de buurt. En ook als ze er niet was, was ze er. Ergens voelt het cliché om nu het gevoel van verliefdheid uit te leggen. Toch doe ik het. Dit gevoel was nieuw. Ik wist meteen wát het was, maar niet wat ik er mee moést. Logisch, ik was 12. En gek was het dan ook niet dat hier nooit iets uit voort is gekomen. Echt heartbroken was ik daar niet om. Ik bedoel, bij mij ebde het gevoel gewoon weg. Ik was niet meer verliefd.
Het is apart. Het ene moment gaan je gedachten steeds naar een bepaalde persoon, het andere moment maakt diegene je niet meer zoveel uit. Maar zoals ik me voor die verliefdheid voelde, voelde ik me daarna niet. Nee, ik miste de persoon die ik leuk vond niet. Ik was ook niet verdrietig. Maar er zat me wel iets dwars. Een deel van me voelde als niets. Loze ruimte. Heel gek.
Toen ik een paar jaar later met meerdere mensen had gedatet en een aantal verliefdheden verder was viel het mij op dat dit een terugkerend thema was. Discussiërend met vrienden bleek ik hier alleen in te staan. Ik mis niks. Ik verlang niet naar iets. Er is wel wat aan de hand, mijn gevoel is er nou eenmaal. Maar wat is het?
Vlak voor corona gingen mijn ex en ik uit elkaar, een gezamenlijke beslissing die er al aan zat te komen. De timing was volgens vrienden enorm slecht, want nu moesten we tijdens de lockdowns in ons eentje zitten. Tegelijkertijd denk ik dat corona mij heeft geholpen aan een antwoord op mijn vraag. Wat voel ik? Het gebrek aan mensen om mij heen heeft me veel rust gegeven. Toen in de zomer de enige vriendenvakantie die mogelijk was naar Appelhof ging merkte ik dat die huidhonger waar de media over schreven ook bij mij aanwezig was, met name de drang om nieuwe mensen te leren kennen. Ordinair, dat is absoluut hoe ik die vakantie zou omschrijven. Al was het ook een plek om alle remmen los te laten en dichterbij jezelf te komen. Het jaar erop – weer vanwege corona – gingen we opnieuw naar Appelhof. Wel was er een verschil: dit keer was ik aan het daten met iemand. Althans, we waren niet exclusief ofzo, maar ik voelde geen huidhonger tijdens de vakantie. Toen klikte het: Ik kan niet zonder het gevoel van verliefdheid.
Het is geen leegte, geen loze ruimte in mijn gevoel. Het is geen huidhonger of wens naar meer.
Het is een gevoel van verslaving, van weten wat kan zijn. Ik hou van houden van. Het is de liefde voor de liefde. Verliefd zijn op verliefd zijn.
Average Rating