Bestuursblog #68

Read Time:3 Minute, 15 Second

Luisteren, onderzoeken en begrijpen

Mijn familie bestaat uit felle mensen met een uitgesproken mening. Aan de eettafel wordt dan ook met enige regelmaat gediscussieerd over politieke en maatschappelijke thema’s. In deze discussies komt er vrijwel altijd een punt waarop mijn vader zich tot mij richt en een vraag stelt in de trant van ‘Wat vind jij daar nou van?’ Met een filosofisch kernpakket in politiek en ethiek, en een minor in politicologie, bestempelt mijn vader mij volgens mij graag als deskundig op het gebied van politiek maatschappelijke onderwerpen. Nu zou ik mezelf nauwelijks als expert op ook maar een enkel gebied bestempelen, zeker niet op het gebied van politieke filosofie. Mijn verdieping in dit soort onderwerpen heeft mij eigenlijk vooral laten inzien hoe weinig verstand ik ervan heb. Op zijn vraag geef ik dus meestal een ietwat teleurstellend antwoord wat neerkomt op ‘ik weet niet wat ik vind’ of ‘voor beide kanten valt wat te zeggen’.

Hoewel filosofie of politicologie studenten misschien vaak worden gezien als mensen met felle meningen, waar ze je maar al te graag van overtuigen, heb ik het idee dat mijn ‘academisch profiel’ mij vooral veel gematigder heeft gemaakt. Mijn kennis over politieke systemen heeft mij laten inzien hoe ingewikkeld maatschappelijke kwesties zijn, veel ingewikkelder dan het op eerste gezicht vaak lijkt. Daarnaast heeft het lezen van een oneindige hoeveelheid filosofische betogen mij doen inzien dat ook standpunten waar ik het helemaal niet mee eens ben, een hele goede redevoering kunnen hebben.

Nu wil ik niet zeggen dat ik meningloos ben, zeker niet. Ik ben echter wel een stuk toleranter geworden voor andere meningen dan mijn eigen. Waar ik eerder misschien fel in discussie ging over onderwerpen wanneer iemand een andere visie uitte, probeer ik nu beter te luisteren. Ik vind het heel waardevol om, voordat ik in discussie ga of iemand van mijn mening probeer te overtuigen, eerst te begrijpen waarom iemand een bepaalde mening heeft. Dat klinkt als iets waar je heel snel achter komt, iemand zou bijvoorbeeld kunnen stellen dat (1) diegene vindt dat we minder vluchtelingen ons land in moeten laten omdat (2) veel Nederlanders het zelf ook al zwaar hebben en deze eerst geholpen moeten worden. Hoewel dit tweede inderdaad een verklaring is voor het eerste, gaat er denk ik nog veel meer schuil achter meningen over dit soort maatschappelijke problemen; er ligt altijd een bepaald wereldbeeld aan ten grondslag. Bij ieder wereldbeeld kan je je afvragen; waar komt dit wereldbeeld vandaan? Hoe heeft jouw leven er tot nu toe uitgezien waardoor je dit wereldbeeld hebt gevormd?

Nu wil ik niet stellen dat ik een soort heilige ben die altijd super rustig praat over moeilijke maatschappelijke onderwerpen. Ik probeer het echter wel, en in mijn persoonlijke ervaring leidt het graven naar dit soort informatie vaak tot hele waardevolle gesprekken. Naast dat je iemand een stuk beter leert kennen voelt iemand zich meer gehoord dan wanneer je, je eigen mening niet direct tegenover die van de ander stelt. Ik ben er dan ook van overtuigd dat, als iemand zich door jou gehoord voelt, deze persoon ook veel eerder naar jou luistert. Ik denk dat dit soort gesprekken kunnen zorgen voor een gevoel van verbinding tussen mensen die misschien heel anders over bepaalde onderwerpen denken.

Wat ik dus graag aan jullie mee zou willen geven op deze mooie dinsdag is het volgende: Ga vooral met elkaar in gesprek over politiek en maatschappij, het is van groot belang dat we over lastige onderwerpen blijven praten. Wees echter niet te fel en doe je best om de mening van een ander te onderzoeken en te begrijpen. Op deze manier voelt iedereen zich hopelijk gehoord en gezien, en creëren we een fijne, veilige sfeer met elkaar.

Als je hier een gesprekje over wilt aanknopen sta ik daar altijd voor open, spreek me dus vooral aan op de borrel of de kamer.

Liefs!

Jikke