De derde dag van deze themaweek trappen we af met een verzameling poëzie van KLASseposts eigen Daisy. Ze schrijft: Als ik aan bloeien denk, denk ik al snel aan de lente en de bloeiende natuur. Daarnaast denk ik ook aan hoe je zelf je hele leven groeit en uitbloeit tot iets. Hierbij een leuke verzameling van korte gedichtjes die ik daarover heb geschreven. 🙂 Veel leesplezier!
–
Altijd als ik de vogels hoor fluiten
Krijg ik weer een gevoel van buiten
Waar zouden ze over zingen?
Over dezelfde dingen?
Als waar wij over praten?
–
Bloeien, dat doen zowel mensen als planten
Groeien, zo kun je het ook noemen
De ene gaat sneller dan de ander
We bloeien allemaal in verschillende dingen
Op onze eigen tempo
–
Zo vlieg ik vrij
Als een bij
Die pauze neemt op een bloem
Om zijn honger te stillen
–
Bloeien, groeien, floreren
Drie woorden met eenzelfde betekenis
Drie woorden die je daarmee kan associëren
Vogels, bloemen, zonneschijn
–
Elke dag leer ik weer iets nieuws
Maar als ooit de dag aanbreekt
Dat ik niks onbekend meer tegenkom
Groei ik dan nog?
–
Ik wil graag bloeien net zoals de anderen
Maar ze zijn zo ver weg en ik kan niet meer bijkomen
Het voelt alsof iedereen makkelijk ver omhoog bloeit
Ondertussen ben ik nog beneden en kijk ik toe naar de anderen
Terwijl iedereen bezig is hun pad te belopen
Zit ik vast op een bepaald stuk en groei ik met moeite
–
Er zijn bloemen overal, ook bomen erbij
Dan is er ook nog de zon, die maakt me blij
Niet te vergeten raast rond de levendige wind
Daar kon ik vroeger in buiten spelen als een kind
Maar nu ben ik uitgegroeid tot een “volwassene”
–
De bladeren van de blauwe bloemen
Zaten te zonnen in het licht van de zon
Ondertussen vlogen de vrije vogels verder
En groeiden de grote mensen
–
Groen, zijn de bladeren die ik zie
Groen, zijn de grassprietjes onder mijn voeten
Groen, is de kleur voor de voortgang die ik ervaren zou moeten
Groen, is de kleur van de lucht daarboven- of toch niet?
Average Rating