Read Time:2 Minute, 18 Second

Door: Justin

Er zat een frikandelbroodje op het raam. Waarom? Waarom verspil je eten op deze manier? Wie wordt hier beter van? En ik moest er nog een uur naast zitten…

Even voor wie mij niet kent: ik woonde tot voor kort op twee uur reizen van Utrecht. Tijdens mijn treinritten maakte ik de gekste dingen mee. Laatst was het weer raak. In een overvolle trein zocht ik een plekje in de stiltecoupé. Lekker rustig, dan kan ik nog een beetje slapen voordat ik in Utrecht aankom. Alles zat vol. Maar achterin, in de hoek was een losse stoel nog vrij. Zonder erbij na te denken ging ik er zitten. Ik zag dat de andere mensen mij raar aankeken. Ik dacht nog: ik heb slecht geslapen, blijkbaar kunnen ze het zien. Terwijl ik mijn blik van de medereizigers afwende, merkte ik een penetrante geur op. De grond was leeg, evenals het vuilnisbakje in de stoel voor me. Ben ik gek? Heb ik zo slecht geslapen dat mijn hersenen me in de steek laten? Bij het wegrijden van het station keek ik naar buiten. Of ja, ik wilde naar buiten kijken, maar mijn ogen stuitten op iets vettigs. Onmiskenbaar was dit een uitgesmeerd frikandelbroodje waar ik naar aan het kijken was. Het hele raam zat eronder. Het klikte. Dáárom zat hier niemand, dáárom keken die mensen mij raar aan, en dáár kwam die geur vandaan. Dan ben ik in ieder geval toch niet gek aan het worden.

Het zien van deze culinaire expressie zette me wel aan het denken. Wie en waarom? Kwajongens die gewoon vervelend waren? Een ongeluk zal het wel niet zijn geweest. Althans, niet om 7 uur in de ochtend. Omgevallen koffie, oké. Maar een frikandelbroodje, dat met moeite over het glas verspreid is en geen kruimel op de grond? Misschien is dit gisteravond wel gebeurd, dacht ik toen. Dan zouden de schoonmakers wel de kruimels hebben opgeruimd, maar niet de ramen schoongemaakt hebben. En terecht. Diezelfde ochtend sprak ik in een eveneens volle trein met een schoonmaker van NS. De vrouw was erg aardig en we spraken even over haar werk. Zo kwam ter sprake dat de schoonmakers bij NS binnen een paar minuten door de coupé heen moeten zijn, en dan eigenlijk alles spic en span moeten hebben. Gekkenwerk. Dat weet iedereen die wel eens een laatste trein heeft genomen.

Die hoge werkdruk bij schoonmakers van NS, dat is wel echt een probleem. En we weten dat dat zo is. Uit eerdere stakingen is al gebleken dat wij absoluut niet zonder kunnen. Dus, NS, en jullie alle andere (externe) werkgevers van schoonmakers: verlaag de werkdruk en beloon de werkers met een goed inkomen. Misschien dat ze dan wel de broodjes van de ramen afhalen.

About Post Author

Justin Klein Tank

In mijn columns en artikelen kom je veelal politieke en maatschappelijke thema’s tegen die op het moment van uploaden zeer relevant zijn. Mijn interesses liggen dan ook in dit gebied. Ik volg het maatschappelijk debat op de voet en haal mijn informatie uit veel verschillende journalistieke en wetenschappelijke bronnen. Mijn stukken zijn een analyse van deze informatie, en dus een analyse van onze samenleving. Maar bovenal vind ik schrijven erg leuk om te doen.
Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
40 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
60 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Geef een reactie

Previous post ‘Leef’, maar hoe dan?
Bron: Alina Hvostikova, Pinterest Next post Laat eens zien hoe leuk je bent
Gastschrijver worden?

KLASsepost is altijd op zoek naar gastschrijvers die hun persoonlijke, maatschappelijke, ideologische of grappige verhalen met het LAS-publiek willen delen. Dus heb jij nog een tekst, gedicht, fotoserie of shortfilm liggen die je eindelijk durft te delen? Of begint de inspiratie te borrelen om nieuwe dingen te gaan creeëren? Meld je dan nu aan als gastschrijver!