Het moet anders

Read Time:2 Minute, 47 Second

Naarmate ik opgroeide en langzamerhand eigen ideeën en idealen over mijzelf en de wereld creëerde, ontstond er bij mij het groeiende besef dat de wereld waarin ik leef al decennialang gefabriceerd en gemodificeerd is. Sinds heugenis wisselen ideologieën en daaruit volgende acties en beleid elkaar af en reageren ze op elkaar, tot het moment waarop wij ons nu bevinden. En dat punt is opnieuw een moment waarop er weer nieuwe of hernieuwde gedachtengoederen ‘onze’ geconstrueerde wereld ingeslingerd worden. Ik schrijf onze tussen aanhalingstekens, want wie is ons? En in hoeverre is de wereld daadwerkelijk van ‘ons’. Zeker nu het zo voelt dat ik zover afsta van degenen die hebben bepaald hoe de wereld er tegenwoordig uit ziet.

Zo ben ik in een wereld beland, waar ik nooit heb gewild dat de wereldeconomie vrijwel volledig gebaseerd is op het kapitalisme. Het kapitalisme maakt de mens namelijk meer en meer individualistischer en competitiever, waardoor het vergeet wat nou echt van waarde is. En wat echt van waarde is, is niet in vermogen, rente of bruto nationaal product uit te drukken. De kapitalistische zucht om rijkdom en geld maakt mij bang en zelfs een beetje wantrouwend jegens de ander, terwijl de wereld juist nú liefde en verbinding behoeft. Het is namelijk de door kapitalisme bezeten mens die de aarde naar de vernieling helpt. Laten we daarom een nieuwe weg inslaan, van shareholders naar careholders. Van monetaire naar intrinsieke waarde. En van gedeeltelijke naar gedeelde winst.

Zo ben ik in een wereld beland waar de rechtsstaat niet altijd in het belang van de mens ageert. Ondanks kleine sprankjes van hoop in de jurisprudentie, staan wetten en regels de gezondheid en veiligheid van mensen in de weg. Bedrijven en overheden willen winst. Want winst is macht en macht is, zo lijkt het, onaantastbaar. Daardoor komen bedrijven als Dupont en Shell en zelfs overheden weg met het willens en wetens ziek maken van omwonenden en de natuur, het schaden van de aarde en het strafbaar stellen van humanitaire hulp. Allemaal om hun economische positie en ongekende hoeveelheid winst te beschermen en de medemens geen helpende hand aan te reiken.

Wij zijn nu op het punt gekomen dat wetten en regels de veiligheid, gezondheid en leefbaarheid van de mens en aarde hindert. Daarom zouden wij simpelweg niet anders moeten wensen dan een nieuwe juridische koers, dan wel om een andere koers dan een gerechtelijke als deze niet de belangen van de hulpbehoevende behartigt.

Er is dus veel in de wereld wat anders moet. En zoals velen heb ik de oplossingen niet in pacht. Het enige wat ik kan doen, en daar geloof ik sterk in, is in gesprek te blijven gaan met mensen. Met betrokkenen, met de ‘andere kant’, zonder te polariseren. We moeten niet alles maar accepteren, ‘omdat de wereld nou eenmaal zo werkt’. Juist bij dat besef moet er weerstand ontstaan. Juist dan moet het besef er zijn dat het anders kan. Dat het anders moet. Waar een wil is, is een weg, en als er een moment is om de ernst van zaken in te zien en ernaar te handelen, dan is dat moment nu.

Laten wij daarom anders met elkaar en de wereld omgaan. Misschien dat wij ons dan kunnen richten op dat wat de wereld wel een stukje mooier maakt. Voor jou. En voor mij.

About Post Author

Yashwanti Puar

Thema’s zoals de maatschappij, globalisatie, mensenrechten en onrecht, (neuro)psychologie, ongelijkheid, ethiek en filosofie, duurzaamheid, geschiedenis, politiek en activisme staan veelal centraal in mijn artikelen en columns. Daarnaast lees ik graag kranten en boeken, ga ik graag naar het theater, kijk ik veel films en detectives ben ik altijd in voor een goed gesprek en een inhoudelijke discussie.

y.puar@students.uu.nl