Gemaakt om te falen

Read Time:3 Minute, 46 Second

We leven in een wegwerpmaatschappij. Eén onderdeel hiervan is dat producten opzettelijk worden gemaakt om na een x aantal jaar stuk te gaan (dit heet ook wel planned obsolescence) en meestal is het zo dat een nieuw product goedkoper is dan het oude laten repareren. Producten worden op die manier gemaakt om te falen. Dit is allerminst duurzaam en kost (de consument) heel veel geld. Daarnaast rijst ook de vraag: als je iets zo gemakkelijk kan vervangen, hoeveel waarde heeft het dan nog voor je? Zolang we het wegwerpen van spullen blijven normaliseren zal er niet veel veranderen. In mijn eigen leven probeer ik bewust met mijn spullen om te gaan en probeer ik mijn geld en tijd zo duurzaam mogelijk uit te geven.

Vorig jaar besloot ik dat ik een nieuwe fiets nodig had. Na zeven jaar en ontelbaar veel bandenplak-avonden, meerdere verfbeurten, zadels die gestolen werden en ga zo maar door, was het echt afgelopen met mijn fiets. Op een gegeven moment fietste mijn fiets gewoon niet meer en dat meen ik serieus: de trappers zaten vast en ik was bang dat als ik teveel kracht zou zetten, ik mijn fiets gewoon uit elkaar zou trappen. Ik begon namelijk al wel eens onderdelen kwijt te raken op straat: ze vielen gewoon zo van mijn fiets af. Nou, je snapt het wel. Na een afscheid op de milieustraat waarbij ik mijn fiets symbolisch in de grote container gooide, was het tijd voor een nieuwe fiets en daarbij ook voor een nieuwe fase in mijn leven. Mijn zoektocht naar de voor mij perfecte fiets (spoiler: die bestaat dus gewoon niet) kostte wel wat tijd. Ik had een aantal eisen, maar bovenal vond ik duurzaamheid een belangrijk aspect. Ik wilde geen fiets die over een paar jaar weer naar de milieustraat zou moeten, maar eentje die nog lang met me mee door het leven zal reizen. Uiteindelijk heb ik op Marktplaats een leuke fiets gevonden, ben ik naar Amsterdam afgereisd, heb ik een rondje gefietst op een random plein, en een uurtje later zat ik als trotse nieuwe eigenaar met mijn fiets in de trein terug naar Utrecht. Deze fiets was precies wat ik zocht, gebouwd op een frame van een Koga Miyata fiets uit de jaren 80!! Over duurzaam gesproken.

De eerste maanden waren alsof ik op een roze wolk fietste. Letterlijk: want roze frame :)). En toen was het zover: mijn eerste lekke band. Sindsdien heb ik mijn band alweer een stuk of vijf, zes, zeven keer moeten plakken of vervangen. Over mijn ketting wil ik het sowieso niet hebben, die valt er ook om de week af. Soms vraag ik me af welke bovennatuurlijke entiteit het zo belangrijk vindt dat ik niet op de fiets stap, want het kan niet anders dan dat ik op de één of andere manier gesaboteerd word. Het voelt alsof alles wat betreft mijn fiets me tegen zit, maar ik laat me daardoor niet van mijn stuk brengen. Gelukkig ben ik nog nooit (zwaar) verongelukt terwijl ik op mijn fiets zat. Maar het is wel heel frustrerend als dingen telkens kapot gaan. Het voelt alsof je in de steek gelaten wordt, alsof je gefaald wordt. En natuurlijk klinkt dit misschien wel heel dramatisch, ik heb het immers maar gewoon over een fiets. Maar het principe van spullen die kapot gaan en het gemak waarmee we tegenwoordig iets nieuws kopen, staat me flink tegen. Gelukkig valt bijna alles weer te reparen. Dus ik fiets door. En als mijn fiets me weer in de steek laat, pak ik hem gewoon bij de hand en neem hem mee naar de schuur waar ik hem weer even oplap. Ik weiger mee te doen aan de wegwerpcultuur en ik weiger me over te geven aan die demoon die mij het leven zo moeilijk probeert te maken.

Het is inmiddels zeven maanden geleden dat ik mijn fiets kocht. Voor degenen die afgelopen maandag ook bij de bestuursvoorlichting waren: ik was te laat want mijn band was leeg. Zoals ik al zei, ik laat me niet van mijn stuk brengen. Gisteren heb ik de bandjes vervangen, een sopbeurt gedaan, de ketting gespannen en gesmeerd. Waarschijnlijk fiets ik dan twee weken zo lekker dat ik het gevoel heb dat ik alles aankan en daarna is er weer iets wat mijn aandacht opeist. Ach, het maakt niet uit. Ik beuk door, op mijn fijne fietsje, tegen de stroming in van al die nieuwe, glanzende spullen waarmee ik word overspoeld.

Door: Anouk

About Post Author

Anouk Boot

Mijn interesses liggen op dit moment voornamelijk bij (het reviewen van) documentaires, films en boeken. Enkele thema’s die ik het leukst vind zijn duurzaamheid, sociale ongelijkheid, gedrag, en de natuur. Daarnaast lees ik het liefst fictie en dan vooral fantasy en sci-fi.

a.boot1@students.uu.nl