Ingehaald door de tijd

Read Time:2 Minute, 31 Second

Soms heb ik het gevoel dat ik aan het rennen ben, aan het wegrennen voor de tijd, terwijl een hijgende deadline me op de hielen zit. Dan zou ik willen dat ik de wereld even kon stopzetten, iedereen kon laten bevriezen en zelf mijn gang kon gaan. Helaas, de realiteit is anders. De laatste deadlines van het jaar komen steeds dichterbij en ik stel beginnen eraan steeds uit. Ik stel het eindeloos lang uit, totdat ik geen tijd meer heb en er wel aan moet beginnen.

Eerst was die rommelige kamer geen probleem, maar zodra een deadline in het vooruitzicht komt lijkt het ineens een wereldprioriteit. Uitstelgedrag is het vrijwillig uitstellen van taken die je eigenlijk moet doen, om vervolgens iets anders te gaan doen. Meer dan 62 procent van de studenten heeft de neiging om werk vaak tot zeer vaak uit te stellen tot het laatste moment. Best wel een hoog percentage voor een groep die zo veel met deadlines te maken krijgt. Wat is de reden voor het vertonen van uitstelgedrag?

Het woord deadline klinkt al best gevaarlijk op zichzelf, letterlijk vertaald betekent het “lijn des doods”. Oorspronkelijk werd de term gebruikt bij Amerikaanse gevangenissen, waar met krijt een lijn rond de omheining was getrokken, een deadline. Wie over deze lijn heen kwam werd direct doodgeschoten. Gelukkig zitten er tegenwoordig niet meer zulke levensbedreigende gevolgen aan de term, maar het woord kan in je brein nog steeds gepaard gaan met gevaar. Niet omdat de opdracht zelf zo dreigend is, maar omdat deze samen kan gaan met onzekerheid en er vaak een beoordeling aan hangt. De belangrijkste oorzaak van uitstelgedrag is angst om te falen. Denken dat de verwachtingen van iemand anders of van jezelf zo hoog zijn dat je er toch nooit aan kunt voldoen. Je hersenen hebben allerlei manieren om met zo’n probleem om te gaan en een “oplossing” daarvoor is uitstellen. Als je immers doet alsof de opdracht niet bestaat, is er nog niets om over te stressen.

Je krijgt dus tijdelijk minder stress van iets om jezelf te beschermen. Is dat erg? Daarna heb je meer stress, maar dan wel voor een kortere periode. Alsof je de kleine beetjes stress als een hoopje stof steeds aan de kant hebt geveegd, en het nu een grote berg is geworden waar je niet meer omheen kunt. Ergens diep in je hoofd spreekt misschien een stemmetje dat je vertelt dat het toch wel goed komt. Of je nou vandaag of morgen eraan begint, je levert altijd wel iets in. Soms moet je alleen even een eindsprintje trekken om de deadline te halen, en niet ingehaald te worden door de tijd.

Bibliografie:

Janssens, J. 30 maart 2023. Zijn uitstellers aanstellers? Leiden science magazine. https://www.leidensciencemagazine.nl/articles/zijn-uitstellers-aanstellers

Urban, T. 30 oktober 2013. Why procastinators procastinate. https://waitbutwhy.com/2013/10/why-procrastinators-procrastinate.html

Sierhuis, D. Amsterdam 2018. ASVA onderzoeksbureau. https://asva.nl/asva/wp-content/uploads/sites/2/2019/04/Onderzoek-stressfactoren-onder-studenten.pdf

About Post Author

Mirte Dophemont

Mijn interesses liggen soms ver uit elkaar, maar mijn artikelen zullen vaak creatief zijn of over maatschappelijke thema's gaan. Naast schrijven hou ik ook veel boeken lezen, dus je zult regelmatig ook boekentips van mij tegenkomen.

m.a.e.dophemont@students.uu.nl