Read Time:3 Minute, 25 Second
Auteur: Nemo Brouwer
Of het nou gaat om een stad, een studievereniging of je relatie, er is altijd wel iets te vieren. Maar hoe vaak doe je dat? Elke dag? Eens per maand? Of eens in de vijf jaar? Het idee is natuurlijk dat we stilstaan bij de mooie dingen in het leven. Misschien zouden we zelfs élke dag het leven en alles wat daarbij komt kijken moeten vieren.
Ik zou van mezelf niet zeggen dat ik dit nooit doe, maar het is best lastig om altijd hyperbewust te zijn van hoe leuk sommige dingen zijn, hoe blij ze je maken of hoeveel ze voor je betekenen. In werkelijkheid ken ik weinig mensen die het voor elkaar krijgen om dag in, dag uit op die manier in het leven te staan. Misschien werkt ons brein gewoon niet zo…
De afgelopen week werd ik geconfronteerd met een aantal jubileumvieringen. Atlas viert haar 20e verjaardag, Amsterdam bestaat 750 jaar en ik vierde dat mijn vriendin en ik een jaar samen zijn. Ik wil graag mijn gedachten delen over deze bijzondere momenten.
Laten we beginnen met Atlas, want hoe leuk is dat: 20 jaar! Het LAStival was wat mij betreft een perfecte opening en zette meteen de toon voor deze twee feestweken. Ook heb ik bloemen geschikt met Minder BeLASt, wat echt mijn dag heeft gemaakt. Je weet dat een activiteit geslaagd is als iedere voorbijganger een positieve opmerking maakt. Het enthousiasme binnen alle commissies is aanstekelijk, en het animo om mee te doen aan activiteiten lijkt groot. Zelf heb ik al flink wat uren in de voorbereidingen gestoken—met name dankzij alle begrotingen die in één keer binnenkwamen—maar nu is het tijd om volop te genieten van Atlas!
Afgelopen weekend vierde ik samen met mijn vriendin ons 1-jarig jubileum. We gingen wandelen en picknicken in Amelisweerd, een heerlijke plek om te zijn als de zon begint te schijnen. Het is perfect om in het gras te zitten, spelletjes te spelen of gewoon mensen te kijken. Daarnaast was het fijn om weer even in de (soort van) natuur te zijn—iets wat ik als stedeling toch te weinig doe. Thuis waagden we ons aan een Jan van Haasteren-puzzel, maar die is helaas niet afgekomen. Toch is het heerlijk om samen aan zo’n klein projectje te werken, zeker geen verspilde tijd dus. In de avond genoten we van een aantal glazen wijn, goede gesprekken en lekker eten: camembert met brood (aanrader!) en paddenstoelenragout met aardappelpuree uit de oven. Dit soort momenten verdienen het om gevierd te worden. Ze bieden niet alleen een kans om terug te blikken, maar ook om vooruit te kijken—op een manier die je niet elke dag doet. Cadeaus en lekker eten zijn leuk, maar het samen vieren van liefde is toch wel het allermooiste.
Tot slot kreeg ik mee dat Amsterdam dit jaar 750 jaar bestaat. Wist je trouwens dat Utrecht zo’n 150 jaar ouder is dan Amsterdam? Doe met die informatie wat je wilt. Maar wat me vooral fascineerde, was de manier waarop dit jubileum wordt gevierd: op 21 juni wordt 15 kilometer van de A10 afgesloten voor een gigantisch festival. Hoe cool is dat?! Het is totaal onlogisch—een cruciaal stuk infrastructuur afsluiten waar dagelijks tienduizenden mensen gebruik van maken, alleen om een feestje te geven. Maar omdat het in het teken staat van Amsterdam 750, voelt het opeens als een legitiem plan. En eerlijk? Ik hou ervan dat zulke bijzondere vieringen mogelijk worden gemaakt. Ik weet nu al dat ik erbij ga zijn—dansen op de snelweg laat ik niet aan me voorbijgaan.
Een jubileum is altijd een moment om even stil te staan bij de geschiedenis van iets. Soms hoor je toevallig dat iets alweer “… precies zoveel jaar geleden” is, maar tijdens een jubileum is er meer dan alleen terugkijken. Juist dan voel ik extra waardering voor wat was, maar nog veel meer voor wat nog gaat komen. Daarom zeg ik: gefeliciteerd met Atlas! En gefeliciteerd met alle andere mensen, relaties, steden en verenigingen die dit jaar een mijlpaal vieren.
Veel liefs.
0
0
Average Rating