Read Time:1 Minute, 54 Second

Kun je in paniek raken door een stoel? Nee, ik bedoel niet een stoel die naar je gegooid wordt, of een stoel die in brand blijkt te staan. Ik heb het hier ook niet over een stoel waarvan de verf nog nat is. Gewoon. Een stoel.

Twee weken terug was ik bij de theatershow van Abel van Gijlswijk genaamd Rebranding Anarchism. Hoewel ik Abels denkbeelden redelijk ken, wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Het bleek een hoop anarchistische theorie, vertaald in tastbare anekdotes en gebracht met een goed stuk humor. De belangrijkste boodschap? Alles is een sociaal construct. Ook die stoel dus. Huh? Ja precies.

Wij hebben als mensen afgesproken dat er stukken papier zijn met bepaalde inktpatronen die evenveel waard zijn als een pot appelmoes. Die stukken papier zijn op zichzelf niks waard. Ik begrijp natuurlijk ook wel dat een collectief ruilmiddel handiger is dan het ruilen van een geit voor drie kroppen sla. Maar als wij ineens bepalen dat we dat papiertje niet meer accepteren, dan gaat er geen waarde verloren. Want die waarde hebben we zelf bedacht, op basis van daadwerkelijke producten. 

Hetzelfde geld voor grenzen. Of dit nou landsgrenzen of sociale grenzen betreft, het is allemaal maar gewoon bedacht. Landsgrenzen zijn gewoon een lijn in het zand. Dat trouwens niet eens, want waar een fysieke grens niet te ontkennen is (zoals rivieren of bergruggen), is een landsgrens slechts een denkbeeldige lijn die “men” ooit bedacht heeft. Een landsgrens is niks meer dan een grens in onze hoofden. Abel legde dat uit met hekken. Spookhekken, want je kunt ze niet zien en ze bestaan alleen in onze hoofden. Ze zijn aangeleerd. En anarchisme wil die spookhekken omverwerpen.

Maar goed, die stoel dus. Het woord stoel schept meteen een beeld in je hoofd. Want op een stoel kun je zitten, en toch weet je dat het anders is dan een kruk. Het zijn slechts samengestelde klanken die samen het woord ‘stoel’ vormen, die alleen betekenis hebben omdat wij er collectief betekenis aan hebben gegeven. Een vriendin van Abel had het er moeilijk mee. Zo moeilijk dat ze bijna in paniek raakte. Want wat nou als we met zijn allen besluiten om in plaats van het woord ‘stoel’ een ander, nieuw woord te gaan gebruiken?

About Post Author

Justin Klein Tank

In mijn columns en artikelen kom je veelal politieke en maatschappelijke thema’s tegen die op het moment van uploaden zeer relevant zijn. Mijn interesses liggen dan ook in dit gebied. Ik volg het maatschappelijk debat op de voet en haal mijn informatie uit veel verschillende journalistieke en wetenschappelijke bronnen. Mijn stukken zijn een analyse van deze informatie, en dus een analyse van onze samenleving. Maar bovenal vind ik schrijven erg leuk om te doen.
Happy
Happy
80 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
20 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Geef een reactie

Previous post <strong>Bericht uit het verleden</strong>
Next post Vo voor Atlas
Gastschrijver worden?

KLASsepost is altijd op zoek naar gastschrijvers die hun persoonlijke, maatschappelijke, ideologische of grappige verhalen met het LAS-publiek willen delen. Dus heb jij nog een tekst, gedicht, fotoserie of shortfilm liggen die je eindelijk durft te delen? Of begint de inspiratie te borrelen om nieuwe dingen te gaan creeëren? Meld je dan nu aan als gastschrijver!